Ήρθε τυλιγμένο με γάζες, γιατί γεννήθηκε με πληγές και Υιοθετήθηκε Δύσκολα.
Δεν είναι Ποίηση. Είναι Κομμάτια Εαυτού. Είναι ο τρόπος που ζω τη Ζωή μου.
------------------------------------------------
Σε Υιοθετώ. Εγώ είμαι υπεύθυνη για Σένα. Για τα Ισχυρά
Κίνητρα που κλονίζουν το υπέδαφός σου και σε μετατοπίζουν προς το Υπέρτατο
+ του Εαυτού σου.
Όλες οι ευχές «Καλημέρα», «Καληνύχτα», «Καλή συνέχεια»
ευλογούν τις καλές συγκυρίες Ζωής. Και οι κακές συγκυρίες; Και εκείνα τα
δύσκολα σενάρια περιπετειώδους αγωνίας που σου ζητούν να ψηλώσεις, να
μετατοπιστείς, να ενεργοποιήσεις όλες σου τις πτυχές, να αλλάξεις το πρόγραμμά
σου, να υποστείς μία κατάρρευση, να προκαλέσεις μία αναδόμηση Εαυτού, να πεις
Ναι στην πρόκληση;
Είμαι στο δρόμο σου με σκοπό να μείνω ως το τέλος της
διαδρομής. Δεν με ενοχλεί ο καιρός.
Λατρεύω το χιόνι, την ξηρασία, τη βροχή,
τον κατακλυσμό, το θυμό σου, την ανασφάλειά σου, τον αρσενικό σου εγωισμό. Ήρθα
να σε αγαπήσω ολόκληρο, χωρίς ακρωτηριάσεις. Ήρθα να σε συνοδεύσω στον Άδη και
να σε φέρω πίσω. Να κρυφτώ πρώτη στο σκοτεινό σου δωμάτιο και να σε περιμένω
εκεί όταν αιώνια τιμωρημένο παιδί θα
έρθεις να εκτίσεις την τιμωρία σου. Ήρθα να σε συντροφεύσω, όπως ο μόνιμος
αντίλαλος της σκέψης σου. Να είμαι εκείνο το «Σ’ αγαπώ» που σου ζητά να είσαι ο
Εαυτός σου, κατακερματισμένος μα άρτιος, πληγωμένος μα δυνατός. Ήρθα να
περπατήσω δίπλα σου όλους τους δρόμους. Να μη φοβηθώ το σκοτάδι σου. Να μην
τρομάξω από τα ουρλιαχτά των λύκων σου. Να μη λυγίσω από τις φοβέρες του Θεού
σου. Να μην επιτρέψω να με πλανέψει ο Δαίμονάς σου που εκμαυλίζει τις Αλήθειες.
Ήρθα για Σένα και δε θα φύγω, εκτός κι αν Σε πάρω μαζί μου.
Σε Υιοθετώ. Εγώ είμαι υπεύθυνη για Σένα. Και μπορώ να το
κάνω γιατί έχω ήδη καταφέρει να υιοθετήσω τους πιο Δύσκολους δικούς μου Εαυτούς
και με όλους αυτούς σού συστήνομαι.
Και είμαι Εδώ γιατί στοχευμένα Εσύ με διάλεξες, σ’ αυτήν τη
«Δύσκολη» αμοιβαία «Υιοθεσία» μας, την οποία,
πίστεψέ με, έχει τόσο ανάγκη ο Κόσμος, αυτό το δυσπροσάρμοστο ορφανό παιδί που
η Ανθρωπότητα διστάζει να το Υιοθετήσει.
