Κι εκεί που νόμιζες πως εξαντλήθηκαν τα δώρα
φτωχαίνει ο κόσμος
οι γιορτές τελειώνουν νωρίς
η Ζωή μεγαλώνοντας μικραίνει,
εκεί που νόμιζες χάθηκαν οι περιουσίες
και μάς μείναν μόνο χρέη
πως τελείωσαν τα Θαύματα
και ο Εαυτός έμεινε ορφανός
εκεί που έσκυψες να κλάψεις
ή να κρυφτείς
εκεί ζωντάνεψε το Ποίημα
κι άρχισαν να πληθαίνουν πάλι τα δώρα
οι γιορτές να παίρνουν παράταση
ο Εαυτός να αποκτά παιδικότητα
η παιδικότητα να πιστώνει τη Ζωή με Φαντασία και Τρέλα
και να γινόμαστε πλούσιοι ξανά
χωρίς τίποτε στα χέρια.
