οι Γιοι χτενίζουν τα μακριά μαλλιά της Μάνας
σαν γυρίζει κάθε βράδυ από το χωράφι
και από το μνήμα
γεμάτη χώματα και ρίζες.
Της έχουν ζεστό νερό
ρούχα καθαρά
σπιτικό φαΐ.
Τινάζουν τα βαριά χρόνια
απ' την πλάτη της
την προστατεύουν απ' τη φθορά
και σηκώνουν Άτλαντες στους ώμους τους
ακόμη και το θάνατο
και πιάνονται στα χέρια
ακόμη και με τον νεκρό Πατέρα
σαν χτυπά το χέρι του στο μάρμαρο
και τρομάζει της Μάνας την γυναικεία τρυφερότητα.
Στα πατρικά σπίτια
οι Γιοι, Άντρες παλιάς κοπής,
υψώνουν Ανάστημα
όχι φωνή
κι έχουν χέρι βαρύ
που υπογράφει συμβόλαιο προστασίας
της οικογενειακής περιουσίας
από τη Λήθη.
