Συνεργός - The accomplice Short Film 2016

Σκηνοθεσία-Μοντάζ: Εβίτα Παπαναρέτου
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο της Κάκιας Παυλίδου με τίτλο "Συνεργός". 

Πρωταγωνιστεί η Αγγέλικα Γάνα και συμμετέχει η μικρή Άννα Μαρία Αμανατιάδου.

 Ευτυχία για τον Τρελό και τον Καλλιτέχνη είναι να συμπορευτεί -έστω σ ένα μονοπάτι Δημιουργίας - με Ανθρώπους που κοιτούν με τον ίδιο αδιάκριτο τρόπο εσωανάλυσης και φέρουν έντονο το στίγμα ανησυχίας.

Κείμενα από το ΒΙΒΛΙΟ "Συνεργός", Εκδόσεις Ars Poetica, 2015 που ενέπνευσαν το σενάριο του film.

1. Η καλή και η κακιά, Εγώ

Ρετιρέ. 4ος όροφος. Πτώση. 3ος. 2ος. Ημιόροφος. Ισόγειο. Κλιμακοστάσιο. Θαμμένη.
40 τετραγωνικά. 30. 20. 5. Πνίγομαι. STOP. (συνεχίζει…
αντιστέκομαι…)
Δεν έχω αυλή να τρέξω όταν μου επιτίθεμαι και με κυνηγάω, σαν άγριος σκύλος κατοικίδιας φυγής, ως εκεί που τεντώνει το λουρί μου, να ξεφύγω από το αφεντικό μου που ξεσπάει πάνω μου.
Ξεσπάω.
Καλέ μου δίποδε Εαυτέ πολύ σε τάισα. Καλοθρεμμένοςόπως είσαι, ήρθε η ώρα να φαγωθείς. Τρέχουν τα σάλια μου κι εσένα τα δάκρυα. Μας λείπουν τα σιρόπια να γλιστρήσει ο θάνατος να γλιτώσουμε τα έξοδα της κηδείας. Στρώνω τραπέζι.Κάθισε να σε πιάσω.
Κλαις;
Μην κλαις. Είσαι όμορφη όταν κλαις, μα χάνεις τη νοστιμιά σου. Αλμυρίζεις πολύ. Γίνεσαι λύσσα. Και μη φωνάζεις,θα μας ακούσουν και θα ’ρθουν να σε σώσουν. Θα μαζευτεί κόσμος, ενώ το δείπνο απόψε είναι για μας τους δυο. Όποιος πέσει πρώτος νεκρός θα φαγωθεί. Τι λες…; Έλα, αποποιήσου την τόση σου καλοσύνη. Καλέ μου δίποδε Εαυτέ, κινδυνεύεις. Οι δαίμονες του μυαλού μου κρατάνε μαστίγια και ήδη είσαι στριμωγμένος στη γωνιά της Καλοσύνης σου. Μια σταλιά
δωμάτιο αυτή η Τόση Καλοσύνη σου, μ’ ένα τόσο δα μπαλκονάκι Ανταμοιβής. Δεν έχεις ελπίδα. Πήδα. Σε φτάνω.
10. 9. 8. 7. 6…
Ουρλιάζω. Ορμάω.
Πηδάς. Πέφτεις.
Ρετιρέ. 4ος όροφος. Πτώση. 3ος. 2ος. Ημιόροφος. Ισόγειο.
Κλιμακοστάσιο. Θαμμένη.
40 τετραγωνικά. 30. 20. 5. Πνίγομαι. STOP. (συνεχίζει…αντιστέκομαι…)
Δεν έχω αυλή να τρέξω. Μου επιτίθεμαι. Με πιάνω. Ξεσπάω. Σπάω. Αντίστροφα μετράω. Είμαι καλά. Δεν είμαι καλά. Είμαι καλή. Είμαι κακιά. Ποτέ δεν ξεφεύγω από τα χέρια μου. Φασαρία, κακό. Μαζεύτηκε κόσμος. Αστυνομία. Έρευνα. Ανακρίσεις. Δαχτυλικά αποτυπώματα. Ο λαιμός μου γεμάτος. Το σώμα γρατζουνιές. Τα νύχια με αίμα. Ταυτοποίηση.
Εγώ, η καλή και η κακιά, εναντίον μου, σε ώρες που εκδικούμαι την τόση μου ευτυχία με βανδαλισμό και αυταπάρνηση,με λεηλασία και ξεριζωμό… Ζωμό… Τι όμορφα το είπες! Πείνασα πάλι… Με κλείσανε στο κελί μου, μα όταν βγω, ετοιμάσου… για σένα θα ’ρθω ξανά… Εγώ η κακιά… Εγώ η καλή… με τις σάρκες μου θρέφομαι, τις σάρκες μου μεγαλώνω κι ας το κελί μου χρόνια τώρα επιμένει στις ίδιες διαστάσεις, του μυαλού μου…
40 τετραγωνικά. 30. 20. 5. Πνίγομαι. STOP.

2. Σκηνοθετική μου αδεία

Το κορμί σου μου ανήκει. Για τους επόμενους μήνες θα υπάρχεις σ' αυτό το σκοτεινό πλατό, συνεργαζόμενη με τον απαγωγέα. Θα φοράς, θα γδύνεσαι, θα καμπυλώνεσαι, θα δίνεσαι, καλλίγραμμη κι εύκαμπτη φιγούρα ταγμένη στις διαταγές του σεναρίου. Ο Ρόλος θα μπει στο πετσί σου κι εσύ ας λείπεις. Θα ακούς καμπανάκια συνθημάτων εναλλαγής των σκηνών και θα συγχρονίζεται αβίαστα. Θα τεντώνεις τη σπονδυλική στήλη στο κρεβάτι όπου θα μετρώ το μπόι σου. Θα κουλουριάζεις τις παλάμες από τις ηλεκτροπληξίες των βρεγμένων υπογείων. Θα κουνιέσαι αυτιστικά στην αιώρα των εξελίξεων. Θα βιάζεις, όταν χρειάζεται, τις Αρχές σου. Θα καπνίσεις βαριά τσιγάρα αναμμένα από στόματα λυσσασμένων κομπάρσων. Θα πιεις σκληρά ποτά σερβιρισμένα σε ποτήρι με χείλη σπασμένα, όπως σπασμένοι είναι οι μονόλογοι που σου γράφω.

Το στόμα σου μου ανήκει. Θα στάζει μέλι, θα φτύνει αίμα, θα ψελλίζει, θα βγάζει τη γλώσσα όταν μία φωνή μέσα σου θα λέει "Φτάνει", θα πίνει λήθη να ξεχνά την άλλη όχθη, θα παίζει με το μυαλό σου και με τις μνήμες, θα εξιστορεί άλλη ζωή απ' αυτή που έζησες, θα καταπίνει λυγμούς, θα δαγκώνει λαμαρίνες, θα σκίζει τα χείλη από μεταδιδόμενο έρπη σκηνοθετημένης αρρώστιας, θα ράβει το ένα χείλος με το άλλο όταν το σκηνικό θα μυρίζει ανάκριση, θα ξεβράζει κινηματογραφικές αλήθειες μπρος στα μάτια των θεατών σου, θα σε εκθέτει, θα σε ενοχοποιεί, θα φιλιέται τρώγοντας τις σάρκες του, θα βήχει θερμοκρασία απομόνωσης, θα ξεχάσει την μητρική του γλώσσα, θα μιλά Σκηνοθετική μου Αδεία.

Η Σκέψη σου, όμως, σού ανήκει....
Με τον καιρό  θ' αποδείξεις αν αντέχει να διατηρεί επαφή με την πραγματικότητα, υπενθυμίζοντας πως όλα είναι ένα σενάριο παραλογισμού,
ή αν τελικά θα υποκύψει και θα υποδυθεί τον κρυφό Ρόλο που της φυλάω, πίσω από την Σκηνοθετική μου Αδεία, που τυλίγεται πάνω στο Κορμί και μέσα στο Στόμα σου...