(Photo: Shimizu’s doll)
Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024
Όσο περνά ο καιρός
απομακρύνομαι από τα φώτα
γίνομαι φιγούρα μυωπική
και διακρίνομαι θολά.
Ο γραφικός μου χαρακτήρας
μοιάζει με ίχνη αδέξιου δολοφόνου
μα κατά βάθος συλλαβίζει
καλοσύνες.
Το γράμμα μου δεν φτάνει ποτέ
μα παραδόξως διαβάζεται
και λαμβάνω το δώρο μου.
Όχι ότι υπήρξα καλή
είναι που άλλαξε το πρωτόκολλο αποστολής.
Λαμβάνουν οι αληθείς.
Από μικρή
είχα τα πιο αληθινά παιχνίδια
πινόκιους και μητριές
πιστούς στους ρόλους τους
κι εγώ εκεί
λάτρης της κρυμμένης καλοσύνης.
Έμαθα να κρύβομαι κι εγώ
να είμαι άλλο απ' αυτό που μοιάζω.
Δεν είναι πως ψεύδομαι.
Είναι που ντύνομαι πολλά περιτυλίγματα
ώστε να χάνει την υπομονή του ο Παραλήπτης
και να με αφήνει στην ησυχία μου.
Έχω ζήσει απύθμενη ησυχία
που ήταν κάτι άλλο απ' αυτό που φαινόταν.
Βουητό εσωτερικής εντροπίας.
Ένας θόρυβος άναρθρων κραυγών
βοήθειας ή ιδιωτικής γιορτής.
Ένα δώρο,
δίχως ν' αποκαλύπτει ταυτότητα.
Πινόκιο, μητριά, μάγισσα, χιονάτη..
ανέγγιχτο
μέχρι να διαπιστωθεί πως υπάρχουν ακόμη χέρια
που ξέρουν να ξετυλίγουν δίχως να τραυματίζουν
που δεν χάνουν τη λαχτάρα της έκπληξης
που μένουν ως το τέλος του ξετυλίγματος
εκεί που αρχίζει το αληθινό παιχνίδι
των γυμνών από ετικέτες Εαυτών.
