--------------------
Αν φορούσες τα μάτια μου
θα είχες ακτινογραφήσει
το ταξίδι της σταγόνας
από το ταβάνι
στο πάτωμα
στα τζάμια
στον καθρέφτη
στο Κορμί.
Το τζάκι ενσωματωμένο
στις χούφτες των Τρελών,
καίει υδατογραφήματα Αγωνίας.
ΚαπνίΖει ρουφώντας αγγίγματα
και εκπνέει Ιδρώτα και Οργασμό.
Τα δέντρα δεν παραδίδουν το Κορμί τους
στους ξυλοκόπους
-ούτε κι Εμείς-
και οι παράνομοι Κυνηγοί
-εκείνοι που διαταράσσουν την Υψηλή Ηθική σου-
ξέρεις ότι δε θα αντέξουν να πυροβολούν τα Άγρια Πουλιά
που αλυχτάνε πάνω από τη σκεπή
κάθε που ένα Ουρλιαχτό
λευτερώνεται από τα σεντόνια και από τα Παραμύθια μας.
Ο κήπος τεντώνει τα χέρια του
και κλέβει οικοδομικά υλικά
από τις κατεδαφίσεις των παλιών Εαυτών μας.
Ένα Φεγγάρι ο Χορός μου
γύρω από τις Φωτιές.
Ένα Κύμα η Πεποίθησή σου
πως όλα κλείνουν τον Κύκλο τους.
Κάμποσα αστέρια μυρμηγκιάΖουν το Φως
γύρω από το Στοίχημα των Μεθυσμένων Ειδώλων μας,
που υπνοβατούν στο μπαλκόνι σου.
Αν φορούσες τα μάτια μου,
Αν φορούσα τα δικά σου
τυφλοί θα ήμασταν
μη κατανοώντας ο ένας
την οπτική διάλεκτο του άλλου,
μα ευτυχισμένα Μεθυσμένοι
από τα δάκρυα που θα πίναμε
στην Υγειά της Απουσίας
και θα στοιχηματίζαμε τη Ζωή μας
πως αυτό το Φεγγάρι
θα γίνει στάχτη στο τζάκι
όπου οι ΤρεΛοί Ξυλοκόποι
καίνε Κλαδιά απ' τα Κορμιά τους
και οι ΤρεΛοί Κυνηγοί
σιγοψήνουν τα φτερουγίσματα του μικρού Αγγέλου,
όταν όλα τα στοιχειά τριγύρω
καραδοκούν να τον καταβροχθίσουν Ζωντανό...........
Μην αναπνέεις
θα σβήσει η φωτιά
ή θα ... φουντώσει περισσότερο....
Μη μ' ακούς...
Ανάπνευσε βαθιά...
η Ζωή καίγεται με Οξυγόνο Ψυχής.....
