Συνήθισα την ιδιοτροπία της υπερωρίας μου.
Δε δουλεύω τη μέρα, ούτε τη νύχτα.
Ιδρώνω τις ώρες μου μέσα στα Όνειρα.
Στήνω μικροπωλητής τον πάγκο μου:
Χύμα οι Λέξεις...
Κάτι σπασμένες εικόνες ανολοκλήρωτης αυτοπραγμάτωσης...
Αναμνήσεις ενός Έρωτα, που γεώτρησε απαγορευμένα εδάφη επιθυμίας...
Ένα Λυχνάρι τριών ξεχασμένων ευχών, που δεν τόλμησε ποτέ κανείς...
Κάτι Δαχτυλίδια Μεταμορφωσεων αχρησιμοποίητης περιέργειας...
Ένα Στόμα, γυάλινο ενυδρείο αρχαίας γεύσης ερωτικής απόλαυσης...
και το Βλέμμα ενός Αερικού, που επιτυγχάνει ανεμοσκορπίσματα μαγείας στ' Αδυτα της Ψυχής....
Στέκω εκεί..
στην αυτονομία μιας αλλόθρησκης Αγοράς,
που εξαργυρώσεις δέχεται Συγκινήσεων...
Μη μου τείνεις το χέρι σου...
Πρόταξε την καρδιά σου...
Εκείνη ξέρει τις Τιμές στα Ονειρο-κάματα....
