Τις μισώ τις μέρες.
Ούτε ένα αστέρι
να κρεμάσω το σκοινί
και μες στο τόσο φως
κατάδικη
σέρνω τη θηλιά του πνιγμού μου
στο φούρνο, στο μανάβη, στο σχολείο, στο στίχο
ανίκανη να ολοκληρώσω
έστω έναν ποιητικό θάνατο
από κείνους που καταθέτουν
μία ακόμη δόση υπεραξίας
στη ζωή.
