Περνάνε οι καιροί και μόνος του πάλι ο άνθρωπος στην Ταφή και στην Ανάσταση.
Με το ψηφοδέλτιο των υποψηφίων για το Μεγάλο Δείπνο αν χείρας. Δεν συγχρονίστηκαν οι σκέψεις στο Όρος των Ελαιών κι ο θρόνος άδειος προσμένει..
-Δώσε μου τη Ζωή σου...
θα σου χαρίσω μία Σταύρωση.. μα μη σε νοιάζει, θα αναστηθείς.. θα σώσεις τον Κόσμο.. θα πρωτοστατίσεις στο διάδρομο προς τον Παράδεισο και οι Ψυχες θα σε Υμνούν.
-Δε θέλω.. Πολλαπλασιάζονται οι λίθοι και τα χέρια που τους κρατούν. Δεν άγγιξε το Νόημα κανείς. Όλοι ξώφαλτσα περνούν. Εκδορές νηστείας και το μοτίβο της Ζωής ίδιο. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Μού ζητάς επανάληψη. Άλλη μία φορά. Για ποιον..? Έχουν ελεύθερη βούληση. Τούς δόθηκε το Κίνητρο. Μία φορά. Με τόσες αναπαραστάσεις ως σήμερα. Δεν κατανόησαν την Ουσία. Κουράστηκα τις κινηματογραφικές επαναλήψεις τους πάνω στα πάθη μου και στην Ανάσταση. Απόψε κάνω απολογισμό. Στοχάζομαι ανθρώπινες αστοχίες. Ζυγίζω ευθύνες. Μετρώ τα σκόρπια κομμάτια από το σκισμένο μου ιμάτιο. Ποιος να τα φορά..? Δε διακρίνω παρά ελάχιστα μάτια, που βλέπουν και νιώθουν. Κι αυτά δεν έχουν ανάγκη επανάληψης. Κατανόησαν το Νόημα από την Αρχή. Δεν έρχομαι αυτή τη φορά..
- (δίχως έκπληξη) Ελεύθερη βούληση. Σε καταλαβαίνω. Ίσως χρειάζεται άλλη προσέγγιση. Σταυρώσαμε τον Υιό κι ο κόσμος εξελίχθηκε μ' υποταγή στα πιο άγρια κι ατομικιστικά του ένστικτα. Αυτή τη φορά θα σταυρώσουμε τη Γυναίκα. Την Κόρη που γίνεται Μάνα. Αυτή αντέχει.. πολλαπλασιάζεται.. γεννά πριν πεθάνει.. διαιωνίζει πίστη και ζωή.. μεταγγίζει Αγάπη στο παιδί της με το άγγιγμα. Αυτήν να σταυρώσουμε αυτή τη φορά. Να δούμε τί θα καρποφορήσει από τη δική της Σταύρωση. Να δούμε αν μπορεί να αντιστραφεί η συνεπαγωγή των Γεγονότων. Αν από το Ίδιο Αίτιο μπορεί να γεννήσει διαφορετικό Αποτέλεσμα. Ακολούθησέ με..
.
.
.
.
Είχε ήδη στραμμένο το βλέμμα της Ψηλά. Ίσως πιο Ψηλά απ'όσο απαιτούσε ο σεβασμός προς το Θεό.
Ακολούθησε η ερώτηση.
-Δέχομαι, είπε η Γυναίκα....
Με το ψηφοδέλτιο των υποψηφίων για το Μεγάλο Δείπνο αν χείρας. Δεν συγχρονίστηκαν οι σκέψεις στο Όρος των Ελαιών κι ο θρόνος άδειος προσμένει..
-Δώσε μου τη Ζωή σου...
θα σου χαρίσω μία Σταύρωση.. μα μη σε νοιάζει, θα αναστηθείς.. θα σώσεις τον Κόσμο.. θα πρωτοστατίσεις στο διάδρομο προς τον Παράδεισο και οι Ψυχες θα σε Υμνούν.
-Δε θέλω.. Πολλαπλασιάζονται οι λίθοι και τα χέρια που τους κρατούν. Δεν άγγιξε το Νόημα κανείς. Όλοι ξώφαλτσα περνούν. Εκδορές νηστείας και το μοτίβο της Ζωής ίδιο. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Μού ζητάς επανάληψη. Άλλη μία φορά. Για ποιον..? Έχουν ελεύθερη βούληση. Τούς δόθηκε το Κίνητρο. Μία φορά. Με τόσες αναπαραστάσεις ως σήμερα. Δεν κατανόησαν την Ουσία. Κουράστηκα τις κινηματογραφικές επαναλήψεις τους πάνω στα πάθη μου και στην Ανάσταση. Απόψε κάνω απολογισμό. Στοχάζομαι ανθρώπινες αστοχίες. Ζυγίζω ευθύνες. Μετρώ τα σκόρπια κομμάτια από το σκισμένο μου ιμάτιο. Ποιος να τα φορά..? Δε διακρίνω παρά ελάχιστα μάτια, που βλέπουν και νιώθουν. Κι αυτά δεν έχουν ανάγκη επανάληψης. Κατανόησαν το Νόημα από την Αρχή. Δεν έρχομαι αυτή τη φορά..
- (δίχως έκπληξη) Ελεύθερη βούληση. Σε καταλαβαίνω. Ίσως χρειάζεται άλλη προσέγγιση. Σταυρώσαμε τον Υιό κι ο κόσμος εξελίχθηκε μ' υποταγή στα πιο άγρια κι ατομικιστικά του ένστικτα. Αυτή τη φορά θα σταυρώσουμε τη Γυναίκα. Την Κόρη που γίνεται Μάνα. Αυτή αντέχει.. πολλαπλασιάζεται.. γεννά πριν πεθάνει.. διαιωνίζει πίστη και ζωή.. μεταγγίζει Αγάπη στο παιδί της με το άγγιγμα. Αυτήν να σταυρώσουμε αυτή τη φορά. Να δούμε τί θα καρποφορήσει από τη δική της Σταύρωση. Να δούμε αν μπορεί να αντιστραφεί η συνεπαγωγή των Γεγονότων. Αν από το Ίδιο Αίτιο μπορεί να γεννήσει διαφορετικό Αποτέλεσμα. Ακολούθησέ με..
.
.
.
.
Είχε ήδη στραμμένο το βλέμμα της Ψηλά. Ίσως πιο Ψηλά απ'όσο απαιτούσε ο σεβασμός προς το Θεό.
Ακολούθησε η ερώτηση.
-Δέχομαι, είπε η Γυναίκα....
