My door is standing, almost broken, in here:
http://ritvikpandey.deviantart.com/
Δε φταίει το κλειδί, ούτε η κλειδαριά. Η πόρτα δεν εφάπτεται στο πι της τοιχοποιίας πια. Σαν να επαναστάτησε ή σαν να γέρασε. Αντιδρά ή απλά παραιτείται. Ίδια συμπτώματα, διαφορετικός ο σκοπός. Αγαπώ τις αντίκες, σαν γραφομηχανές με τ' αποτυπώματα που έχουν συλλέξει μπορούν να συντάξουν αληθινές ιστορίες ζωής. Σιωπηλές εξιστορήσεις που θέλουν ησυχία και υπομονή για να τις εμπειρωθείς. Η σκόνη και οι χαρακιές δεν έχουν αλφάβητο, μόνο ένα συνεχές μουρμουρητό που σου μουδιάζει το νου και μιλώντας για το παρελθόν σε τοποθετεί στο μακρινό μέλλον, όπου πλέον δε θα υπάρχεις. Σε βάζει να κοιτάς πίσω, τον περασμένο εαυτό σου, όταν εσύ θα είσαι η σκονισμένη μνήμη, μια αχνή ιστορία πάνω στη σκόνη που απορρόφησε το πόμολο της πόρτας που χρόνια τώρα ανοίγεις για να μπεις στο σπίτι σου, στον εαυτό σου.
Διαπίστωση ημέρας: χάλασε η πόρτα. Δεν εφάπτεται επακριβώς στην τοιχοποιία σου. Δεν έχεις πια πού να κρυφτείς. Δεν υπάρχει μέρος να απομονωθείς. Μένεις έκθετος. Οι φόβοι σου προβάλλονται δημόσια. Οι αποτυχίες σου συζητούνται μεγαλοφώνως. Οι ανασφάλειές σου πρωτοσέλιδες. Οι αγωνίες σου γκράφιτι στις μεγάλες λεωφόρους. Είσαι στο στόχαστρο.
Μία πόρτα που γέρασε ή επαναστάτησε σού ανατρέπει το σύμπαν. Χωρίς τις απομονώσεις σου, μοιάζεις γυμνός μπροστά στον κόσμο. Άοπλος, θαρρείς, στη δίνη ενός πολέμου που εξελίσσεται με σιωπηρά βλέμματα και υπόγειες συζητήσεις, σε ένα παρασκήνιο που ανέβηκε στη σκηνή της ζωή σου και πρωταγωνιστεί χωρίς την υπογραφή σου για την παραχώρηση των πνευματικών σου δικαιωμάτων.
Οι αδιάκριτοι έχουν πρόσβαση στα μυστικά σου. Σού ανοίγουν το στόμα και σου τραβούν το νήμα της σκέψης σου, που ξετυλίγεται αγνό παρθένο μαλλί απευθείας από τον αργαλειό του μυαλού σου. Βιασμός και δημοσιοποίηση της αλήθειας σου. Πιάνεις με τα χέρια σου το λαιμό σου. Παλεύεις εναγωνίως να φράξεις το κουβάρι σου. Να κρατήσεις τα πολύτιμα μέσα σου. Να μη πέσουν οι ιδέες σου για τον ονειρικό κόσμο σε λάθος χέρια. Να μην μαγαριστεί η μακέτα που έχεις στήσει με κόπο χρόνων στο εργαστήρι του μυαλού σου. Κυνηγούν την πατέντα της Ευτυχίας σου.
Η πόρτα δεν χάλασε. Ούτε γέρασε. Παραβιάστηκε. Κάποιοι μπήκαν στο χώρο σου. Δεν πείραξαν τίποτα. Μα αρκούν τα αόρατα ίχνη για να μυρίσει βιασμό ο Ναός σου.
Σφίγγεις το λαιμό. Μάταια. Ταχυδακτυλουργικά ξετυλίγουν το αόρατο νήμα σου. Σου κλέβουν τις σκέψεις. Έχεις επίγνωση. Δεν σε ναρκώσανε. Ξέρεις τί συμβαίνει.
Κλωτσάς την πόρτα και την ανοίγεις διάπλατα. Μόνος σου σκαρφαλώνεις στο προσκήνιο της Μεγάλης εις βάρος σου Κλοπής. Δε φοβάσαι πια. Πήρες τη μεγάλη απόφαση:
Θα γίνεις Ποιητής.
Το ξέρεις πως οι εχθροί, οι εισβολείς, οι στρατιώτες οποιουδήποτε καθεστώτος ποτέ δεν ήξεραν και ποτέ δε θα μάθουν να ερμηνεύουν την Ποίηση.
