Στην άκρη του κόσμου
με χέρι απλωμένο
ένας ζητιάνος εντός μου
με κορμί σκορπισμένο
επαιτεί ολοκληρώσεις
στην εκπνοή του χρόνου
κι ανθρώπινες μονώσεις
στην πληγή του πόνου.
Μεταλλικές απολήξεις
τ’ ακροδάχτυλά του
αν προβείς να τ’ αγγίξεις
η σκιά ενός θανάτου
σου βαραίνει τους ώμους
και τραβάς την αφή σου..
τον αφήνεις στους δρόμους
της χαμένης Αβύσσου…
Μία νεκρή Ατλαντίδα,
που δε βρέθηκε ακόμη,
η δική του πατρίδα…
το ασαφές σταυροδρόμι…
Η δική του αγωνία
ρίγος στη δική μου γραφή…
του χεριού του η επαιτεία
προεξέχει απ’ το δικό μου κορμί…
