κάθεσαι στο κοινό
με την αμηχανία της πολύωρης αναμονής,
με την ημέρα να σέρνει το νυχτικό της
ανάμεσα στις περιποιημένες γυναίκες,
σαν ατίθαση πιτσιρίκα που αρνείται
να πάει για ύπνο χωρίς τον Έρωτά της,
-Έρωτας ο Τζιμάκος.
Κάθεσαι ώρα
και περιμένεις να γεμίσει η άδεια θέση
στο μικρόφωνο
κι ο Τζιμάκος δε λέει να σηκωθεί
ή ίσως σού ετοιμάζει -ως είθισται- άγριο σκηνικό
στο θέατρο της Ζωής
προσποιούμενος γι' άλλη μία φορά
ένα ρόλο πιο αληθινό από όλους.
Μ' ένα πονηρό γελάκι
σού κλείνει το μάτι
και σού σβήνει το φόβο του τί υπάρχει Μετά.
Μετά, φίλε μου, ξεκινά η Μεγάλη Παράσταση
γιατί ο Τζιμάκος δίδαξε
πως η Ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα Θέατρο Παραλόγου
κι αν έχεις ένα λόγο να υπάρχεις Εδώ
είναι η Τρέλα σου
με την οποία ρε μάγκα
πληρώνεις το εισιτήριο για την Μεγάλη Παράσταση
εκεί
όπου Αιώνια Έφηβος θα παραμονεύει ο Τζιμάκος....
Ένας Ευαίσθητος Ληστής
