Ένα καθρεφτάκι κρατώ
και στρέφω τον Ήλιο
σινιάλο παρενόχλησης
στο μάτι του Θεού.
Έπειτα κρύβομαι
ή ψάχνω κρυψώνα
...εναγωνίως...
Προσπαθώ να ξεφύγω
απ' το "Πανταχού Παρών"
με τραυματισμένο γέλιο
από το φόβο μην και με πιάσει Πρώτος
πριν το Θάνατο...
ο Θεός...
7 σχόλια:
Και γιατί να κρύβεσαι; Λένε πως έχει χιούμορ ο θεός και πως αγαπάει περισσότερο εκείνους που έχουν τα κότσια να σπάνε πλάκα μαζί του... Εγώ καμιά φορά του πετάω στραγάλια και μου επιστρέφει χουρμάδες. Αυτό με το καθρεφτάκι και τον ήλιο να του τυφλώνει τα μάτια δεν το είχα σκεφτεί. Αν και τελευταία τον πήρε το μάτι μου με γυαλιά ηλίου :-)
Spartan Oblivion
Αν το Παιχνίδι έχει ενδιαφέρον μία Φορά επειδή ο Θεός έχει Κέφια,
με το Κρυφτό,
{το λαχανιασμένο,
το Ελπιδοφόρο,
το ΑνθρωποΔιάστατο
που παλεύει την Θεϊκή Διάσταση και προκαλεί τους ελιγμούς της, όπως το ποντίκι με τη Γάτα}
αποκτά ΑποΚορύφωμα η Καμπύλη της Εμπλοκής
και σαν ένα Συμπαντικό ΕΡΓΟ ψυχολογικών Ανατροπών και Εκπλήξεων σε κρατά με Κομμένη την Ανασα,
μεχρι να ακολουθήσει η Υπονοια του πλησιάσματος.....
Κρυμμενος ακους βήματα.....
Κάποιος σε ανακαλύπτει....
Εχεις το Κεφαλι μες στα γονατα....
Εμβρυική Σταση ΖΩΗΣ που τρεμει μπρος στο Θανατο και μπρος στο Θεό......
Ερχεται......
ΠλησιάΖει....
ΔισταΖεις να ανοίξεις τα μάτια.....
Ιδρωμένες παλαμες......
μα ο Καθρεφτης ΔΕ γλιστρα.....
τον κρατας σταθερά
- κι ας τρεμεις ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ -
προς το "Πανταχού Παρών" Μάτι του Θεού.........
Είναι η Στιγμή που το Θ-ήτα γιγαντώνεται....
η Σκιά του Θεού καλύπτει τη Σκιά του Θανατου.....
κι Εσύ Θρεφεις μία Θηλιά στο Λαιμό σου......
Το Θηρίο μέσα σου εξΗμερώθηκε..........
Μεσα σου ο Θανατος....
Μέσα σου ο Θεός....
Τα βήματα πλησιάΖΟΥΝ από μεσα.....
και ΟΛΟ το ΦΩΣ μία αντανακλαση της πιο φαεινής σου Ιδεάς:
"Ακόμη και πίσω από τα γυαλιά
ο Θεός ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ!!!!!"
;-))))))))))))))
Διαβάζω τα πνευματώδη κείμενα που ακολούθησαν την αρχική ανάρτηση κι αναρωτιέμαι με χαμόγελο...
Τι ωραία η ιδέα σου με το καθρεφτάκι στο μάτι του!... Δεν παίρνουμε όλοι από ένα και να τον σημαδεύουμε!...
Ίσως, τότε, η Θεϊκή Σκεπτομορφή... να αποκτούσε υπόσταση!...
Α! και κάτι άλλο...
Αν ήταν "Πανταχού Παρών", δεν θα χρειαζόταν να κρυφτείς για να τον αποφύγεις, οπότε σωστά βάζεις τα εισαγωγικά!...
Συνέχισε λοιπόν τ' ωραίο παιχνίδι με τον θαυμάσιο συμβολισμό που εύγλωττα, αλλά και ιδιαιτέρως σεμνά, υπαινίσσεσαι...
Φως Μοιράζεις!... Τον "Θεό" Στοχεύεις... όχι τον Ανύπαρκτο των ανίερων γραφών!...
Αυτόν που υπάρχει, εν υπνώσει, στους δέκτες του Λόγου Σου, κι αρκεί ένα μικρό ΦωτοΚύμα, για να πάρει φωτιά!...
Αυτούς που κατασκεύασαν ή τους επέβαλαν "Θεούς" για ν' αποφευχθεί ο Ανήφορος της Γνώσης!...
Πόσο "βλάσφημο" με κάνει μερικές φορές ένα χαριτωμένο κείμενο!... Αυτή, όμως, όπως υποψιάζομαι, είναι η Χάρις Του!...
Το... δώρο του να Εγείρει, δια της "Ύβρεως" τα εν υπνώσει Δομικά Στοιχεία Ζωής... με μια λεξούλα... Ποίηση!
Ποίηση... και Τραγωδία (μέσα από το Αρχέτυπο -όπως σωστά παρέθεσες τη λέξη πιο πάνω- της Παροχής Φωτός!...)
Επειδή, σε όλες τις... ΘεοΓραφές, αυτό φαίνεται να "τους ενοχλεί"... καλά κάνεις και το φτιάχνεις παιχνιδάκι!... Οι "Θεοί" νομίζουν ότι αυτό που κρατάς το στρέφεις πάνω τους, ενώ εσύ το "πέρασες" πανέξυπνα στους... εν υπνώσει... ΘεοΠοιούς!
Εντάξει... σταματώ... αρκετά "βλάσφημος" και εν ημέρα Γενεθλίων μου μάλιστα, αλλά δεν φταίω εγώ...
Ευχαριστώ για το πολύτιμο έδαφος της προς Άνωθεν Ολίσθησης! ;-)))
Από ποιο κείμενό σου να πρωταρχίσω άραγε... από το "καραβάνι" των γενεθλίων, τα μάτια της Σύλβια Πλαθ ή το Ζαβολιάρικο Παιδί-Θεό;...
Θα κάνω αυτό που είχα πριν από χρόνια διαβάσει σ' ένα βιβλίο, που έγραφε για τη Δέηση που έκανε επί μέρες ο Μάγος μιας Ινδιάνικης Φυλής (θα τους θυμηθούμε πολλές φορές ακόμη, πριν τη μέρα της Κρίσης, της Μεταστροφής ή της Καταστροφής...) μπροστά σ' ένα Νεογέννητο κι όταν τον ρώτησε κάποιος μελετητής των συνηθειών τους, απάντησε...
"Προσκυνώ τον Θεό, όσο έχει ακόμη μέσα του τη Θεία Χάρη... επειδή κάθε μέρα που περνάει, χάνει κι ένα μικρό μέρος από την Θεότητά του"
Γι αυτό κι εγώ αρχίζω από το "πιτσιρίκι" κείμενό σου, επειδή κρύβει μέσα του εκπληκτικούς συμβολισμούς και την ρέουσα, μέσα στην κλεψύδρα της εκλογίκευσης-προσαρμογής,Θεότητα...
Χαίρομαι ιδιαίτερα, που έπιασες στον αέρα τη Ζαβολιά, που σου απέδωσα (πως δεν θα συνέβαινε άλλωστε;...). Μόνο το Ατίθασο Παιδικό Μυαλό θα έπαιρνε στα χέρια του το καθρεφτάκι και θα έδειχνε στους Θεούς, τη γλώσσα του εμΠαίζοντάς τους! (πόσες φορές δεν κάναμε όλοι μας το ίδιο σαν παιδιά, "τυφλώνοντας" κάποιους ανυποψίαστους μακρινούς αποδέκτες...).
Θέλω να είμαι ειλικρινής, ότι η Αυτόματη Γραφή, που επισήμανες πολύ σωστά, του δικού μου κειμένου, δεν είχε περάσει από τη σκέψη μου, λες και το δικό μου κρυμμένο παιδί, φοβήθηκε ακόμη και τον "φορέα" του (άλλη τρομερή παρομοίωση με τη χρήση της λέξης ... φορέας... ο διαρκώς μολύνων τον εσαεί Αντάρτη-Παιδί-Θεό).
Ευχαριστώ κι εγώ για ένα κείμενο, που αρχικά το προσέγγισα με την παιχνιδιάρικη διάθεση μιας, βαριεστημένης αίσθησης "υποχρέωσης" να συμμετάσχω στην ανάρτησή σου (τ' ομολογώ), αλλά το "πιτσιρίκι" του κειμένου έστρεψε το σπασμένο καθρεφτάκι, με Φως Σελήνης (κι εκείνη καθρεφτάκι από το Άναρχο Αστρικό Φως...) "τύφλωσε" τον ενήλικα της λογικής μου, άρπαξε απ' το χέρι τον δικό μου κρυμμένο "διαβολάκο" κι έστησαν μια ΠανΗγυρη... που κυριολεκτικά... "μας πήρε και μας... Σήκωσε!"... ψηλά!...
Λες τυχαία, αυτό που αποκαλούν... Πλύση Εγκεφάλου... χρησιμοποιεί σαν είσοδο στόχου, τα Μάτια;... Όχι, βέβαια!... Στην Υγειά Τους, λοιπόν, αυτών των μικρών ΑΝ(ωθεν)ΑΡΧΗκΩΝ πιτσιρικάδων!...
Γιάννη,
η αυτόματη Γραφή είναι Υπαγόρευση μιας ανεξιχνίαστης Φωνης....
Χωρις πατρότητα, χωρίς υπηκοότητα, χωρίς σημάδι....
η ΔΥΝΑΜΗ που κινεί τα νήματα στο κουκλοθέατρο της Ανθρωπότητας, αναβοντας και τα φώτα των αστέρων νιώθει μοναξιά όταν ΟΛΑ κυλούν ρολόι....
Ο γνήσιος Δημιουργός {ακομη κι ενας ΘΕΟΣ} ΠΑΝΤΑ σιχαινεται την ομαλή ροή της προγραμματισμενης Ιστορίας.....
Η Ζαβολιά εχει Υψιστη Αξία ....... ως γεγονός που ΑΛΛΑΖΕΙ τον ΡΟΥ της Ιστορίας....
Το Παιδί κι ο καθενας που διναται να κάμει τη ΖΑΒΟΛΙΑ του, μεσα του Κρυβει ΘΕΟ....
Βλασφημία υπαρχει εκει που το Βλεμμα "καλουπώνεται" στις στενες κοιτες μιας "στημενης" μεταφρασης των .... Γραφων.........
Χαιρομαι που τα παιδικά ΚΕΙΜΕΝΑ της ΨΥΧΗΣ μου τα διαβαζουν ΜΑΤΙΑ ΑΤΙΘΑΣΑ.....
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ....
Μαγεια ΔΕΝ είναι να γραφεις...
ΜΑΓΕΙΑ είναι να ΣΕ διαβαΖΟΥΝ μάτια που ΒΛΕΠΟΥΝ μακρινούς Ορίζοντες Αντιστοιχίας και να πηγαίνει η ΠΑΣΑ της ΣΦΑΙΡΑΣ των επιΝοησεων και των {παιδικών αν θελεις} στοχασμών μας ως το Απεραντο..................................
-----------------------
Θα υπάρξει κι άλλη σύρραξη ανάμεσα στη θνητή Παιδικότητά μας και στην Αιώνια Διάσταση του Θεού....
Θεός....
ΔΥΝΑΜΗ που κινεί τα ΣΥΜΠΑΝΤΑ.... που ευθυνεται για τη συνοχή ΟΛΩΝ... που ΔιαχωρίΖει και ταυτόχρονα Ενωνει.... ΚΡΙΚΟΣ αναμεσα σε τροχιες πλανητών και αλυσίδων DNA....
Λίγοι Πολιτισμοί κατεκτησαν το ΜΥΣΤΙΚΟ της σχεσης Ανθρώπου και Σύμπαντος........ Θνητού και Θεού........
Λατρευω τα "πιτσιρίκια".... Κάνουν focus στην πολύτιμη λεπτομερεια της ΖΩΗΣ.....
ΘυμίΖουν να Μην ξεχνάμε τα όσα ΔΕ φαίνονται....
Χτυπούν καμπανάκι εναρξης του ΔιαΓαλαξιακού Παιχνιδιού με Βόλους τις πύρινες σφαιρες των Αστεριών......
Επιτρέπουν ΟΛΕΣ τις Ζαβολιές που ο Ανθρωπος απαγορεύει.....
ΕΠΙΣΗΣ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΣΧΕΩΣΗ ΑΝΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ....
Ισως μία εσωτερική ωθηση να παρεις θεση σε ένα θεμα που θιγεται και σε καλεί στο Κυνηγητό της Ιδεας.....
μα.... αυτή η "εντροπία Σκεψης" που προηγείται της Τοποθέτησης δεν είναι ΔΙΑΤΑΓΗ... Οφείλει να είναι Ανάγκη, σαν ΑΝΑΣΑ λύτρωσης που παίρνει η Υπαρξη αφήνοντας το Ιχνος της Σφραγίδας της στο ΤΡΑΠΕΖΙ των συζητήσεων, όπου κι αν στηθεί ΑΥΤΟ:
σε μια γωνιά του κυβερνοχώρου....
σε ενα πηγαδάκι σε καποιο καφενείο γραφικών επαφών.....
οπουδήποτε!......
-----------------------------
Σε ευχαριστω λοιπόν, για την καταθεση της πολυεπιπεδης Σκεψης σου πανω στο αρχικο κίνητρο του μικρού {πιτσιρίκι} κειμενου που κάλεσε το Θεό να παίξει με τις Αγωνίες μας.............
Αχχχ.. το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις αφού παρενοχλήσεις τον Θεό, είναι να κρυφτείς. Είναι σαν να σηκώσεις κόκκινο πανί στον ταύρο και μετά να το βάλεις στα πόδια. Έτσι χάνεται η πιο μαγική στιγμή. Άσε που έχω την εντύπωση, οτι όσο μεγαλύτερη είναι η τόλμη, τόσο περισσότερο πείθει, και τόσο μεγαλύτερη είναι η ανταμοιβή. Εξαρτάται βέβαια και από τον Θεό που έχεις κατά νού...
Γιατί, αν ανοίξεις τους ασκούς του Αιόλου ή φάς τα πρόβατα του Ήλιου, έχεις να λαβαίνεις ένα μακρύ ταξίδι γνώσης.
Άν πάλι ο Θεός σου σε ωθεί σε σκιώδεις κρυψώνες... μάλλον λατρεύεις τον Θάνατο και όχι τον Θεό!
Μ'αρέσει ωστόσο όταν υπάρχει αυτό το ένστικτο στον άνθρωπο, που τον βάζει να σκαρφίζεται παιχνίδια παραπλάνησης, στις πλάτες του Πανταχού παρόντα...
Virgo
ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!...
η Κοκκινοσκουφίτσα Ντύθηκε Κόκκινη μπρος στα Ενστικτα του Θεού {εχει αρχεγονα Ενστικτα ο Θεος?..} με συνειδητότητα των Κινδύνων του Παιχνιδιού!....
-------------
Ο διαχωρισμός Σκιάς και Φωτος είναι Υποκειμενικός... - Όπως ΟΛΑ στη ΖΩΗ..
Ξέρω ενα Φως από δυο Μάυρα Μάτια που είναι τόσο διεισδυτικό και έντονο που ..τυφλώνει και μοιάΖει σκοτάδι...
λέγεται "ΜΑΥΡΟ ΦΩΣ"!...
Αν αυτο ΔΕΝ είναι ΘΕΟΣ, τότε ΤΙ?.....
---------------
Μέσα στην πεπερασμενη ΖΩΗ μας,
το πιο δελεαστικό παιχνίδι
είναι με το .... Απεραντο.....
;-)))))
Δημοσίευση σχολίου