κι εδώ δεν πιάνει και το... κόλπο με τον Βουκεφάλα... να κάτσουμε κόντρα στον ήλιο... και με κλειστά τα μάτια, αυτή είναι πάντα εκεί... φιλί Σεπτεμβριάτικο...
ιμπρεσιονιστική η σκιά σου*, την ταΐζεις μπλε της θάλασσας, μια σταγόνα αίμα και λευκό τιτανίου ...αλλιώς δεν εξηγείται εκείνη η απόχρωση ανοιχτού μωβ\λιλά...
μεσα στα υπόγεια των Ποιημάτων Κυριαρχούν Αριστοκρατικά....
Πάνω στα ρετιρέ όπου διαμένουν Άνθρωποι στην διάσταση πουλιών, οι Σκιές καταπίνουν Ανέμους και φουσκώνουν με σκουρόχρωμες διαφάνειες τα φτερά των Φόβων μας...
Όσοι αντέχουν να στραφούν προς τον Ήλιο, παραδόξως ενώ το Βλέμμα της Ψυχής τους νικά την επιβολή της Σκιάς, ΕΚΕΙΝΗ η ίδια αξιοποιεί όλο το δυναμικό του Ηλιακού Φωτός και ενισχύει το contrast της, τρομάζοντας τους απογόνους που παντα ακολουθούν τον Ηρωα.....
Είναι Ψευδαισθήσεις οι Εικόνες που συνοδεύουν τις Παραισθήσεις του Ποιήματος...
Αυριο, αν περάσεις, οι αποχρώσεις θα εχουν αλλάξει... και της μετάφρασης του Ποιήματος και του γεμίσματος της Εικόνας... πόσο μάλλον της Σκιάς, που παραμονεύει το Φυσικό Σώμα μου...
Η ΤερατοΜορφή είναι ο Δαίμονας που με τρομάΖει με Θάνατο θυμίζοντάς μου επιτυχώς την Αξία της Ζωής....
Παίζουμε σενάριο Ρόλων... Είναι φορές που συνωμοτώ με τη Σκιά της Σκιάς μου .... στήνω παγίδες - μαύρες τρύπες Συμπαντικης πτωσης - και την βλέπω να τρεμει στο φως της φλόγας ενός κεριού που τοποθετήθηκε στο τραπέζι του Ποιηματος, χορεύοντας Ρομαντισμό...
Δεν μπορεί να δοκιμάσει μπουκίτσες συναισθήματος η Σκιά μου, γι'αυτο με ζηλευει και με μάχεται...
Δεν μπορεί να ντυθεί ρόδινη, χωρις την επεξεργασία της Εικόνας της....
Δεν μπορεί να κοιτάξει τον Ήλιο κατάματα, αντλώντας Φως και Ενέργεια ΖΩΗΣ...
Ειναι φορες που γλυκαίνει και με "χρησιμοποιεί" μεταγγίΖοντας στάλες Γεύσης, μα απέχει πολύ από τις ενΣαρκώσεις....
Αιώνιες οι Σκιές, αποτυπώνουν την παρουσία μας στο Ημερολόγιο του Χρόνου, και όμως είναι φορες που -οπως και ο Θεός ζήλεψε τον Ποιητή- έτσι κι Αυτες ζηλεύουν τη θνητή μας φύση, γιατί εχει Αισθήσεις και Γεύεται όσα το Ποίημα θα περιγραψει σε μία επόμενη Στροφή του!.....
τσιγγανάκι; εγω δεν ξέρω τι δουλεια έχεις εσυ με σκιες και μάλιστα πεινασμένες και παιχνιδίζεις με σχήματα και χρώματα που δεν μ' αρέσουν πάνω σου του φωτος ετάχθης και της αλήθειας άλλο ο γρίφος κι άλλο η σκια...
αυτα!
υ.γ. εννοείται πως συνεχίζω να σε απομυΖΩ ακόμη κι έτσι... :)
τους προβολείς που ΦωτίΖουν τα νοήματα τους ανάβουν τα Μάτια των Αναγνώσεων....
Σκοπίμως η Γραφή καταπιάνεται με τις σκιερές γωνιές του Εαυτού μας για να δωθεί ΦΩΣ και να αποκαλυφθούν πτυχές που τις είχε ΜυθοΠοιήσει ο Φόβος....
Η Διαύγεια είναι απόχρωση που επιτυγχάνεται με την Αναγνώριση της ανεξερεύνητης Περιοχής, που όσο διαμένει στην Άγρια Μυστικότητά της, τόσο συρρικνώνει το Ύψος της Επανάστασης και της Ελευθερίας μας.......
Νιώθεις πως θα χαριστώ σε μία συνήθεια που θα με ΦΑΕΙ πιο αχόρταγα από τον Τρόμο που σπείρει μέσα μου η Ίδια η ....Σκιά μου?......
Από παιδί παλεύω να γλυκάνω τις αποχρωσεις.... Ευτυχώς ΟΛΑ δυναμικά εξελίσσονται....
Μεγαλώνω..... Μεγαλώνει και η Σκιά μου.....
Η Μάχη μαίνεται με ενδιαφέρον και πανω της θα γραφτούν κι άλλα Ποιήματα ΑυτοΒιογραφικού Χαρακτήρα.....
Στην ΑΓΑΠΗ δε χαρίζομαι, γιατί κι Εκείνη πεισματικά ΔΕ μου χαρίΖεται...
Ίσως να εχω δοκιμάσει λίγο τον τρόμο που γεννά η Σκιά της, μα στη Συνήθεια που φερνει "κουραση" δεν έχω επιτρεψει το Ερπετό της ιδιορρυθμίας μου να πλησιάσει!........
Του το απαγόρευσα...
"ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΛΟ δεν είναι προς ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ.......... και φυσικά θα σου καταργήσει την ΠΕΙΝΑ... Αυτο θες?...."
-ΟΧΙ!..... απαντησε το Ερπετό των Ενστίκτων!.............................
τόση Προσοχή της Έδωσε το Ποίημα.... Ηρωίδα Πρωταγωνίστρια έγινε σκιάΖΟντας το Κορμί και την Ψυχή ακόμη.....
στην πρώτη διαπίστωση πως..... μάλλον εχουμε και "από μέσα μας" ΣΚΙΑ, σαστισαν οι Συνειρμοί.... Σβήσαν τα Φώτα και χαθήκανε μες στο ΜΑΥΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ οι Σκιές...
παραπλανητικά....
γιατί Ο,τι δε φαινεται δε σημαίνει πως δεν Υπαρχει!...... -------------------
Η Σκιά της Σκέψης η πιο βαριά και αδιάλλακτη απ' όλες.....................
και με Ποιό Χρώμα να μ'αγαπήσουν οι Αντιρρήσεις μου?......
ήξερες οπως ακόμη και στο απύθμενο σκοτάδι των ανεξερεύνητων περιοχών του Εαυτού μου ψαχνω το απειροελάχιστο Φως.....
Ψαχνω, σκάβω τη Σκιά... σηκώνω το ρούχο της, να αγγιξω την ζεστασιά του Κορμιού της... την φωτογραφίΖω να ζεσταθεί με το Φλας..... την κυκλώνω, καθως με κυκλώνει, να γίνει σφιχτή η Αγκαλιά και να μεταγγίσουμε η Μία στην Άλλη μοιρασμενες Αλήθειες.......
Θα επρεπε να μπορούμε να "διαβασουμε" τη διαλεκτο της Σκιας....
24 σχόλια:
Καζενάκι, παραβιαζεις εσχάτως, ένα κανόνα και τον παραβιάζεις κατ' επανάληψη και βάναυσα ΅
ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑΣ.
Συχνά περνά απαρατήρητο αλλά καμιά φορά ενοχλεί...
Πάντως ότι κι αν γίνει,
η Σκιά σου πάντα θα σε Ακολουθεί.....
Καλή βδομάδα με φιλί Υπερατλαντικό!
κι εδώ δεν πιάνει και το... κόλπο με τον Βουκεφάλα... να κάτσουμε κόντρα στον ήλιο... και με κλειστά τα μάτια, αυτή είναι πάντα εκεί...
φιλί Σεπτεμβριάτικο...
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ και παρακαλώ να μου επιτραπεί η αναδημοσίευση στο άλλο μου μπλογκ που φιλοξενεί ό,τι με αγγίζει
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ιμπρεσιονιστική η σκιά σου*,
την ταΐζεις μπλε της θάλασσας,
μια σταγόνα αίμα και λευκό τιτανίου
...αλλιώς δεν εξηγείται εκείνη
η απόχρωση ανοιχτού μωβ\λιλά...
καλό φθινόπωρο !
*το "τερατοΜορφη" δεν
το σχολιάζω καν...;-)
Πολύ όμορφο!
Να την προσέχεις την Σκιά σου...ώρες-ώρες δείχνει αδίστακτη...για να φοβίζει αλλά ποτέ δεν ξέρεις!
GiPάκο
δίνω αόρατο Παρόν δια ζώσης ακόμη και με τη Σκιά μου που τη χορταίνω πολυχρωμιες...
Πίστευα πως αφήνουν ίχνος τα τρομαγμένα και πολύχρωμα βήματα στο σεργιάνι της Αγωνίας μου.......
αοράτη
Ραμμένη με σφιχτή πλέξη...
Την Φοβάμαι κυρίως όταν με ακολουθεί ΕΝΤΟΣ μου...
Αβάσταχτη η ΕσωΣκιά όταν ιμπεριαλισιτκά απλώνεται....
εξάλλου το ρήμα της Σκιάς είναι το.... σκιάζω!....
και οφείλουμε να προετοιμάσουμε τις Αντοχές μας όταν ο Καιρός συνωμοτεί με τα συννεφιασμένα περιγράμματα των Φόβων μας.....
Νημερτή
δαμάζονται οι Σκιές?...
μεσα στα υπόγεια των Ποιημάτων Κυριαρχούν Αριστοκρατικά....
Πάνω στα ρετιρέ όπου διαμένουν Άνθρωποι στην διάσταση πουλιών,
οι Σκιές καταπίνουν Ανέμους και φουσκώνουν με σκουρόχρωμες διαφάνειες τα φτερά των Φόβων μας...
Όσοι αντέχουν να στραφούν προς τον Ήλιο,
παραδόξως ενώ το Βλέμμα της Ψυχής τους νικά την επιβολή της Σκιάς,
ΕΚΕΙΝΗ η ίδια αξιοποιεί όλο το δυναμικό του Ηλιακού Φωτός και ενισχύει το contrast της,
τρομάζοντας τους απογόνους που παντα ακολουθούν τον Ηρωα.....
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Ότι αναρτείται ΧαρίΖεται και πλέον ανήκει σε Εκεινον που κατορθώνει να αγγίξει!....
Με τιμά η πρόταση της φιλοξενίας σου....
Πώς να αρνηθω Εγώ ή η Σκιά μου?.....
;-)))
Κώστα
Είναι Ψευδαισθήσεις οι Εικόνες που συνοδεύουν τις Παραισθήσεις του Ποιήματος...
Αυριο, αν περάσεις,
οι αποχρώσεις θα εχουν αλλάξει...
και της μετάφρασης του Ποιήματος
και του γεμίσματος της Εικόνας...
πόσο μάλλον της Σκιάς, που παραμονεύει το Φυσικό Σώμα μου...
Η ΤερατοΜορφή είναι ο Δαίμονας
που με τρομάΖει με Θάνατο
θυμίζοντάς μου επιτυχώς την Αξία της Ζωής....
ΚαρυΔάκι μου
Παίζουμε σενάριο Ρόλων...
Είναι φορές που συνωμοτώ με τη Σκιά της Σκιάς μου ....
στήνω παγίδες
- μαύρες τρύπες Συμπαντικης πτωσης -
και την βλέπω να τρεμει στο φως της φλόγας ενός κεριού που τοποθετήθηκε στο τραπέζι του Ποιηματος,
χορεύοντας Ρομαντισμό...
Δεν μπορεί να δοκιμάσει μπουκίτσες συναισθήματος η Σκιά μου,
γι'αυτο με ζηλευει και με μάχεται...
Δεν μπορεί να ντυθεί ρόδινη,
χωρις την επεξεργασία της Εικόνας της....
Δεν μπορεί να κοιτάξει τον Ήλιο κατάματα,
αντλώντας Φως και Ενέργεια ΖΩΗΣ...
Ειναι φορες που γλυκαίνει και με "χρησιμοποιεί" μεταγγίΖοντας στάλες Γεύσης,
μα απέχει πολύ από τις ενΣαρκώσεις....
Αιώνιες οι Σκιές,
αποτυπώνουν την παρουσία μας στο Ημερολόγιο του Χρόνου,
και όμως είναι φορες που
-οπως και ο Θεός ζήλεψε τον Ποιητή-
έτσι κι Αυτες ζηλεύουν τη θνητή μας φύση,
γιατί εχει Αισθήσεις και Γεύεται όσα το Ποίημα θα περιγραψει σε μία επόμενη Στροφή του!.....
φτυστή...μα απομίμηση μας είναι κι αν σκιαΖόμαστε νικά..
ευτυχώς την φωτίΖΕΙΣ επαρκώς με νόημα!
Εσύ με την ευαισθησία σου, τιμάς εμένα και το μπλογκ μου.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Love U !
Ο Σπανουδάκης μοναδικη μουσική επένδυση στο συγκεκριμμένο post.
Όσο για τη σκιά σου... αν σε αγαπήσει... θα σε κουράσει... θα την βαρεθείς... το ξέρετε και οι δύό σας αυτό...
ωραίο... ναι... αφού το ξανακοιτάω άλλη μια φορά.. είναι όμορφη η σκιά με χρώματα... αλλά παύει νάναι σκιά... οπότε... καλή η προσπάθεια!!!
Τέλος... είναι κάτι δικό μας, μοναδικό... αξίζει την προσοχή μας!!!
τσιγγανάκι;
εγω δεν ξέρω τι δουλεια έχεις εσυ με σκιες
και μάλιστα πεινασμένες
και παιχνιδίζεις με σχήματα και χρώματα που δεν μ' αρέσουν πάνω σου
του φωτος ετάχθης
και της αλήθειας
άλλο ο γρίφος κι άλλο η σκια...
αυτα!
υ.γ. εννοείται πως συνεχίζω να σε απομυΖΩ ακόμη κι έτσι... :)
Λες ψεμματάκια, δεν εχεις σκιά, είσαι Φως...
ΠαρΕρμητικά
τους προβολείς που ΦωτίΖουν τα νοήματα τους ανάβουν τα Μάτια των Αναγνώσεων....
Σκοπίμως η Γραφή καταπιάνεται με τις σκιερές γωνιές του Εαυτού μας
για να δωθεί ΦΩΣ
και να αποκαλυφθούν πτυχές που τις είχε ΜυθοΠοιήσει ο Φόβος....
Η Διαύγεια είναι απόχρωση που επιτυγχάνεται με την Αναγνώριση της ανεξερεύνητης Περιοχής,
που όσο διαμένει στην Άγρια Μυστικότητά της,
τόσο συρρικνώνει το Ύψος της Επανάστασης και της Ελευθερίας μας.......
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
το σημαντικό δεν είναι να διαβάΖΕΙΣ,
το σημαντικό είναι να ξανα-διαβάζεις τα κείμενα,
ώστε να μένει ο απόηχος του Συγγραφέα μέσα σου....
Οι αναδημοσιεύσεις των Κειμένων αξιοΠοιούν στο έπακρο το Σκοπό της Ιερής τους Επανάληψης.....
Σ'ευχαριστώ από Καρδιάς.....
GiP
κοίτα με ξανά....
κοίτα με καλά...
Νιώθεις πως θα χαριστώ σε μία συνήθεια που θα με ΦΑΕΙ πιο αχόρταγα από τον Τρόμο που σπείρει μέσα μου η Ίδια η ....Σκιά μου?......
Από παιδί παλεύω να γλυκάνω τις αποχρωσεις....
Ευτυχώς ΟΛΑ δυναμικά εξελίσσονται....
Μεγαλώνω.....
Μεγαλώνει και η Σκιά μου.....
Η Μάχη μαίνεται με ενδιαφέρον
και πανω της θα γραφτούν κι άλλα Ποιήματα ΑυτοΒιογραφικού Χαρακτήρα.....
Στην ΑΓΑΠΗ δε χαρίζομαι, γιατί κι Εκείνη πεισματικά ΔΕ μου χαρίΖεται...
Ίσως να εχω δοκιμάσει λίγο τον τρόμο που γεννά η Σκιά της,
μα στη Συνήθεια που φερνει "κουραση" δεν έχω επιτρεψει το Ερπετό της ιδιορρυθμίας μου να πλησιάσει!........
Του το απαγόρευσα...
"ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΛΟ δεν είναι προς ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ.......... και φυσικά θα σου καταργήσει την ΠΕΙΝΑ... Αυτο θες?...."
-ΟΧΙ!..... απαντησε το Ερπετό των Ενστίκτων!.............................
;-ΡΡΡΡ
Παρασκευή
τόση Προσοχή της Έδωσε το Ποίημα....
Ηρωίδα
Πρωταγωνίστρια έγινε
σκιάΖΟντας το Κορμί
και την Ψυχή ακόμη.....
στην πρώτη διαπίστωση πως..... μάλλον εχουμε και "από μέσα μας" ΣΚΙΑ,
σαστισαν οι Συνειρμοί....
Σβήσαν τα Φώτα
και χαθήκανε μες στο ΜΑΥΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ οι Σκιές...
παραπλανητικά....
γιατί Ο,τι δε φαινεται
δε σημαίνει πως δεν Υπαρχει!......
-------------------
Η Σκιά της Σκέψης
η πιο βαριά
και αδιάλλακτη
απ' όλες.....................
και με Ποιό Χρώμα να μ'αγαπήσουν οι Αντιρρήσεις μου?......
Ναύτη
ήξερες οπως ακόμη και στο απύθμενο σκοτάδι των ανεξερεύνητων περιοχών του Εαυτού μου
ψαχνω το απειροελάχιστο Φως.....
Ψαχνω,
σκάβω τη Σκιά...
σηκώνω το ρούχο της,
να αγγιξω την ζεστασιά του Κορμιού της...
την φωτογραφίΖω να ζεσταθεί με το Φλας.....
την κυκλώνω, καθως με κυκλώνει, να γίνει σφιχτή η Αγκαλιά
και να μεταγγίσουμε η Μία στην Άλλη μοιρασμενες Αλήθειες.......
Θα επρεπε να μπορούμε να "διαβασουμε" τη διαλεκτο της Σκιας....
να δουμε ΤΙ ποίημα γραφει ΑΥΤΗ για ΜΑΣ.......
;-))))))))
---------------------
Η Σκιά της Θάλασσας?....
Δείξε μου...
να δω....................
to alataki
ΘυμίΖΩ με ειλικρίνεια Εαυτού:
"Εμένα μη με πιστεύεις
λένε
γράφω
Ποιήματα".......................
μα πού κρύβεται το Ψέμα?......
Στη Σκιά?.....
Στο Σώμα μου?......
ή στη Σκέψη μου?................
το Ποίημα πιστοΠοιεί την Δική του Αλήθεια.......
το δικό μου Ψέμα εκει μέσα ΑληθοΠΟΙΕΙΤΑΙ πλήρως!...............
Δημοσίευση σχολίου