Να ‘χεις ένα Πρότυπο να μιμηθείς.
Να ‘χεις έναν Άγιο να σε φυλάει.
Να ‘χεις έναν από Μηχανής Θεό να σε
σώζει.
Χωρίς σημαία πώς αλλιώς ορίζεται η
πατρίδα?... Χωρίς ταυτότητα πώς ορίζεται ο Εαυτός?...
Κάθε που βγαίνω από το σπίτι
χαμηλώνω τα μάτια. Οι εικόνες έχουν φωνές παράξενες και λένε άλλα απ’ αυτά που
ακούγονται. Σαν κάποια φαντάσματα να στοιχειώνουν τα κορμιά των ανθρώπων που
κυκλοφορούν τυπικοί προς τη δουλειά, τα ψώνια, την βόλτα. Τα σχήματα
αιμορραγούν Αλήθειες που δε χωρούν στην αντιστοίχιση με την πραγματικότητα. Όλοι
κρατούν την ίδια σημαία, απεγνωσμένα δηλώνοντας πως … Είναι από Εδώ. Εντοπιότητα
από την πατρίδα του «Ανθρώπου». Να ‘χα ένα φορητό εργαστήρι αιμοληψίας. Μία
εξέταση DNA θα έλυνε το
μυστήριο. Εισβολείς, Κατάσκοποι, Ρουφιάνοι, Δοσίλογοι και κάποιοι Εξωγήινοι
προσποιούνται πολίτες Ανθρωπότητας. Δεν έχω να παινεύομαι για τίποτε, εκτός από
την όσφρηση. Κληρονομιά μου από την Εποχή που ξάστερα ο Άνθρωπος αναγνώριζε κι
αποδεχόταν τα ζωώδη Ένστικτά του. Τους μυρίΖομαι
τους Ανθρώπους. Οι Ξένοι δεν έχουν μυρωδιά. Φοράνε μόνο κολόνιες παραπλάνησης. Χαμηλώνω
τα μάτια και κοιτώ απ’ τις Γωνίες του Εαυτού μου. Χαμογελαστοί, καλοσυνάτοι στις
χειραψίες, με ουρά διχαλωτή που κρύβεται κάτω απ’ το ρούχο και μία γλώσσα
κομμένη στα δύο, μία για μέλι, μία για φαρμάκι. Το Φιλί να το φοβάσαι. Να το
προσέχεις. Πολλές φορές μπλοκάρει το μηχανισμό και μπερδεύει τις σταγόνες στο
σάλιο, ώστε η Υγρασία του νοθεύεται από Ζωή και Θάνατο, ανάμικτα.
Είμαι ύποπτη γιατί δεν κρατώ
σημαία. Είμαι ύποπτη γιατί το Άρωμά μου το άφησα σπίτι. Είμαι ύποπτη γιατί φορώ
φαρδύ φόρεμα και μπορεί να κρύβω κι εγώ τη διχαλωτή ουρά μου. Είμαι ύποπτη γιατί
χαμηλώνω τα μάτια και κρύβω τις προθέσεις μου. Είμαι ύποπτη γιατί είμαι
καχύποπτη!... Σκαρώνω σενάρια υπερΦαντασίας και σε χρόνο ανύποπτο γαντζώνω το
πρόσωπο του συνομιλητή, να του βγάλω τη μάσκα, ώστε να φανερωθεί το αληθινό του
πρόσωπο. Το έχω πράξει και σε αθώους, που μάτωσαν από τις νυχιές. Ζήτησα
Συγχώρεση από το Θεό τους. Ζήτησαν να μην τους πλησιάσω σε απόσταση τόση, όση η
διάμετρος του κύκλου ασφαλείας τους. Το σεβάστηκα.
Χάνομαι μέσα στο πλήθος μιας λεωφόρου
που κινείται προς την Πρόοδο…. που εξοπλίζει τους Ανθρώπους με ψηφιακούς
σαρωτές αντί για Μάτια, με οπτικές ίνες αντί για Φλέβες, με επίπεδες οθόνες αντί
για ανάγλυφα σάρκινα Στόματα.
Οι μικροί άνθρωποι Ζουν την Εποχή της Πραγμάτωσης μιας Φαντασίας που τους παίδευε από παιδιά.
Να ‘χεις ένα Πρότυπο να μιμηθείς.
Να ‘χεις έναν Άγιο να σε φυλάει.
Να ‘χεις έναν από Μηχανής Θεό να σε
σώζει.
Είχαν πρότυπο τον Spiderman. Με τον Γονιό πάντα υπήρχε
κόντρα κι αμφισβήτηση.
Είχαν Άγιο, απεσταλμένο του Θεού,
κι ας μην είδαν ποτέ το πρόσωπό του. Η Πίστη κάνει θαύματα, έλεγε η γιαγιά μου…
Είχαν από Μηχανής Θεό έναν Σωματώδη
Φίλο, έναν Λαδωμένο Βουλευτή, έναν ΥπερΉρωα Αστυνόμο, να τους ξελασπώνει πάντα…
Από πιτσιρίκα είχα μία προσδοκία.
Ήθελα να γνωρίσω έναν Αληθινό ΥπερΆνθρωπο.
Νόμιζα πως κριτήριο είναι η Δύναμη.
Το ψάχνω χρόνια. Καταλήγω κατά
διαστήματα. Μετά αυτοαναιρούμαι και επανατοποθετούμαι στο θέμα.
Κριτήριο είναι η Σιωπή.
Ο ΥπερΉρωας κάνει σαματά. Είναι
εκκωφαντικός για να δημιουργεί εντυπώσεις και να διασφαλίΖει το εκτόπισμά του
μπρος στις φοβίες των μικρών ανθρωπάκων. Μιλά δυνατά, φορά κολλητά T-Shirts, κεντάει τη Σημαία της Εξουσίας
του με tattoo στο
μπράτσο, στην πλάτη, και όπου αλλού. Είναι δημοφιλής. Έχει αμέτρητους γνωστούς,
φίλους, κολλητούς. Με το έτσι θέλω. Άλλοι τον συμπαθούν, άλλοι τον μισούν
θανάσιμα. Όλοι του σφίγγουν το χέρι και χαμογελάνε μειονεκτικά, ώστε να
επιβεβαιωθεί η Εξουσιαστική Επιρροή του ΥπερΉρωα…
Κριτήριο Διαχωρισμού: η Σιωπή.
Ο αληθινός ΥπερΆνθρωπος είναι
αόρατος, δεν ανακατεύεται με το πλήθος, δεν έχει συνήθειες των πολλών, δεν
ξοδεύει ενέργεια στις Δοσοληψίες με τους Φόβους των Ανθρώπων, δεν ακούγεται, δεν
υπερκαταναλώνει άσκοπα Ζωή κι Εαυτό. Είναι αυτός που συσσωρεύει τα πολύτιμα,
ώστε όταν εκλείψουν από την Πατρίδα των Ανθρώπων να τα προσφέρει με Όρους
Σεβασμού. Είναι αυτός που δεν καταδέχεται να ράψει σημαία από τα αναλώσιμα Υλικά
του σύγχρονου Κόσμου. Ήρθε να ζήσει στην λάθος αυτή Εποχή, για να επιβεβαιώσει πως η εποικοδομητική
διαδικασία Δημιουργίας άλλο δρόμο δε γνωρίζει από αυτόν που διδάσκει το Σύμπαν:
Η ταχύτητα Φωτός είναι ιλιγγιώδης
μόνο για την κλίμακα των Ανθρώπων που φτιάχνουν σημαίες από φθαρτά Υλικά Ζωής
και επενδύουν σε ΥπερΉρωες τη Σωτηρία τους.
Οι διαδικασίες Ζύμωσης στο
ΧωροΧρόνο αξιοποιούν όλα τα χρονικά περιθώρια που τους παρέχει η μακροσκοπική
Αλήθεια των πραγμάτων, ώστε να δομήσουν ένα στέρεο Οικοδόμημα Ύπαρξης…
Πίσω από τη Βιτρίνα, ο εμποράκος δεν πουλά Κούκλες, ΥπερΉρωες, Αγίους σε εικονοστάσια, από Μηχανής Θεούς.
Πίσω από τη Βιτρίνα, ο εμποράκος δεν πουλά Κούκλες, ΥπερΉρωες, Αγίους σε εικονοστάσια, από Μηχανής Θεούς.
Προετοιμάζει αδιαμαρτύρητα,
αθόρυβα, υπομονετικά τον ΥπερΆνθρωπο Εαυτό του, που στο πρώτο σεργιάνι του στην
πλατεία όπου συχνάΖουν οι Νέοι της Τεχνολογίας Άνθρωποι θα τους μιλήσει πάλι
από την αρχή για τα Απλά πρωτογενή Υλικά που χρειάζεται η Ζωή για να ξαναμπεί
στην Τροχιά της……
Από πιτσιρίκα ήθελα να γνωρίσω έναν
αληθινό ΥπερΆνθρωπο…..
Μπαίνω στο μαγαζί με άδειες τσέπες.
Θέλω να γνωρίσω τον εμποράκο που έχει κάτι χρόνια να πουλήσει εμπόρευμα…. και που ποτέ του δεν έχει πουλήσει τον Άνθρωπο….
