Γυμναστήριο

Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024

Πειθαρχώντας
ακολουθείς τις οδηγίες.
Πληρώνεις γι' αυτό.
4 σετ επί 10
ή επί 12.
Προσαγωγοί,
απαγωγοί,
απαγωγείς,
κάποιος πάντα σε αρπάζει
κι αντί ν' αντισταθείς
υποκύπτεις σ' αυτό
που πασχίζεις ν' αποφύγεις.
Δέσμιοι όλοι
των δεσμεύσεών τους.

Οι κύκλοι γεγονότων
παιδεύουν το μυαλό
περισσότερο από τους μύες
κι η σκέψη εκγυμνάζει
τις επινοήσεις της,
ώστε στην επόμενη επανάληψη
να είσαι έτοιμος πια
ν' αποδράσεις.

Θ' αποδράσεις;

Δεν αρκούν
τα βάρη που σηκώνεις,
τα χιλιόμετρα που μετράς
γύρω γύρω όλοι
στο βρόγχο μιας θηριωδίας
ή μιας κατ' επανάληψη ευτυχίας.

Χρειάζεται να εναντιωθείς
στο πρόγραμμα
να νοθεύσεις την πρόβλεψη
να συστρέψεις τους κύκλους
να ξεκλειδώσεις το σώμα σου
να τεντώσεις τον Νου
έξω από το αλφαβητάρι των γυμναστών,
των ιατρών
και των δασκάλων.

Κι όταν θα βρεθείς μόνος σου
στην Αρένα
με τον Εαυτό σου απέναντι
να έχεις την τόλμη
να τον πολεμήσεις
με τα ίδια όπλα
με τα οποία κι αυτός
τόσα χρόνια σε κρατούσε
πειθαρχημένο
μπροστά σε όλες τις ανούσιες
επαναλήψεις της ζωής σου.

Απομακρυσμένη Σάλα

Η εικόνα  μου αναδίδει τη μυρωδιά και τη μελωδία της εδώ:

https://gr.pinterest.com/pin/342344009146712375/

Στο άνοιγμα της πόρτας

το περίγραμμα της Γυναίκας

μονογραμμικό

δε χωρά ν' απορροφήσει

ούτε εισπνοή, ούτε αγάπη

ούτε θυμό, ούτε ευδαιμονία.

Δεν παραπλανεί

ούτε εγγυάται 

μόνο καλωσορίζει

κι αποχαιρετά.

Όλα τα χιλιόμετρα

και τα χρόνια

που μεσολαβούν από το άνοιγμα της πόρτας

ως την Επίσκεψη

στο κέντρο της απομακρυσμένης Σάλας

περπατημένα ούτε μία φορά.

Θνητά βήματα λιγοψυχούν

στους διαδρόμους αυτού του λαβυρίνθου

στον περίβολο της έπαυλης

όπου οι μυρωδιές μεθούν το χώρο

χωρίς ν' αποκαλύπτεται 

ποιος μαγειρεύει

και πού.

Η βιβλιοθήκη υπόσχεται πλούσιο δείπνο

μα σερβίρει άδεια πιάτα

και πρέπει να τα γεμίσεις με την ευφυΐα σου

υπερβαίνοντας την ανθρώπινη κούραση.

Η μουσική που παρεισδύει

μέσα στις μυρωδιές

δε δυναμώνει ποτέ.

Σε υποχρεώνει να δαμάσεις 

το λαχάνιασμα,

την καρδιά σου,

το βουητό μέσα σου.

Ο συγχρονισμός σου σε προδίδει.

Θνητός Εαυτός

σε Μεγαλειώδες Πλάνο.

Αμείλικτος ο άδειος από παρουσία χώρος

σε εξοργίζει,

σε εξορίζει.

Ξαναβρίσκεσαι στο άνοιγμα της πόρτας.

Το περίγραμμα της Γυναίκας 

σε ξεπροβοδίζει

καθώς στην απομακρυσμένη Σάλα

το Σώμα της 

αναδίδει πιο έντονη από ποτέ 

τη μεθυστική μυρωδιά και τη μουσική του
καλώντας σε να επιστρέψεις
για εκείνη την Ουσία των πραγμάτων
που δεν κατάφερες ακόμη να γευτείς.

Ευκαιρία

Τιμητική Διάκριση στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης Καισάρεια Κοζάνης με θέμα "Το Ψωμί" (2017)

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Άσε με να ντυθώ εχθρός

να 'ρθω πεινασμένος

να σου ζητήσω ψίχουλα

απ' το ψωμί που δίνεις στα παιδιά σου

ζυμάρι απ' το ανάθρεμμα

που τα μεγαλώνει γενιές τώρα

να γίνουν άντρες

να πιάνουν τ' όπλο

να στοχεύουν τον άνθρωπο, στον κρόταφο

για να σώσουν τα χώματα 

που βγάζουν σιτάρι

για μια ιερή μπουκιά ψωμί.

Άσε με να ντυθώ εχθρός

να έρθω ηττημένος

να γυρέψω τον άγιο άρτο σου

να με ζυγίσεις στην χούφτα σου

που ζυμώνει τη μοίρα του ανθρώπου

να δεις αν κοστίζω περισσότερο από ένα καρβέλι

κι αν αξίζω μία θέση στο τραπέζι σου

την ώρα που απλώνεις την ευτυχία σου

σε μία φέτα ψωμί

κι ο Θεός ευλογεί το μαχαίρι

περιμένοντας να δει το χέρι σου

ν’ απλώνεται

προσφέροντας ένα κομμάτι

καλοζυμωμένου εαυτού

γεμάτου με σπόρους ανθρωπιάς.

Άσε με να ντυθώ εχθρός

να σου δώσω μία ευκαιρία

να ζυμωθείς άνθρωπος ξανά.

-------------------

Τιμητική Διάκριση στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Αρχείου Ιστορίας και Τέχνης Καισάρεια Κοζάνης, με θέμα "Το Ψωμί"

Το δις εξαμαρτείν

Βιβλίο "Δύσκολη Υιοθεσία", Εκδόσεις λεξίτυπον, 2018

Σκύβαμε στην όχθη

οι φτέρνες διψούσαν πιο πολύ για νερό

γδαρμένες γλώσσες

σε  ένα φλύαρο λαχάνιασμα

φυγής.

Ο δρόμος

όταν φεύγεις

ποτέ στρωμένος,

πάντα γεμάτος χαλίκι κι αγκάθια.

Σαδιστικά μαστιγώνει το βήμα σου

αναγκάζοντάς σε να ομολογήσεις.

Θα το ξανάκανες το ταξίδι

ή εύχεσαι να είχες μείνει 

στην αχυρένια  καλύβα σου;

Λύκος δεν υπάρχει.

Εσύ κυνηγάς τον εαυτό σου

εσύ χτυπάς από έξω τις πόρτες

εσύ κρύβεσαι μέσα

εσύ πλησιάζεις το μούτρο σου στο τζάμι

εσύ το σκας από το πίσω παράθυρο

και παίρνεις και το δολοφόνο σου μαζί.

Είναι που είσαι συντροφικό ον

και δυαδικός

σαν δίδυμα γεννημένος

με μία σκιά

που άγρια σε καταδιώκει 

κάθε φορά που ομολογείς

πως κατ' επανάληψη καις το καλύβι σου 

και ξανακάνεις το ταξίδι

που κόστισε εκατομμύρια αστέρια

πολύτιμου ουρανού σου

και εξαιτίας του πλέον,

τυφλός, κινδυνεύεις

στον ορατό κόσμο

με μόνη ανάπαυλα

τη στιγμή που σκύβεις στην όχθη

ποτίζοντας τη σπίθα της Ψυχής σου
κι αναγνωρίζοντας τον εαυτό σου

στο καθρέφτισμα της σκιάς 

που αναδύεται απ' το νερό

που φουσκώνει.

Ροδιές

My picture enjoys the ride here:

https://gr.pinterest.com/pin/432204895461328008/

Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024

Το Αγόρι χορεύοντας
με τα πόδια εναλλάξ
συμπλέκτη γκάζι φρένο
αγριεύει το αμάξι του.
Οι ίπποι αφηνιάζουν
ενώ κρατάει κόντρα τα γκέμια.
Το αίμα τους
το αίμα του
σκαρφαλώνει στο φράγμα.
Η επιθυμία τους
η επιθυμία του
ακονίζεται στα εμπόδια.
Λύνει τα σκοινιά
η ταλάντωση τεντώνεται
ως την εκτόξευση.
Βγαίνει από το σώμα του
από το παρμπρίζ
απ' τα όρια
από την πλάνη
από το ποίημα
από τη φτιαχτή αλήθεια.
Συγκρούεται με τον κόσμο
κι αιμορραγώντας
δέχεται  ακούσια μετάγγιση.
Ομάδα αίματος μέσου φοβισμένου ανθρώπου.
Ενηλικιώνεται στο νοσοκομείο.
Σε κώμα.
Όταν ξυπνά
οι ροδιές έχουν ανθίσει στο οδόστρωμα
και το αυθεντικό του αίμα
γνήσιο ηδύποτο της ανταρσίας
θρέφει τ' άλογα των νέων μοντέλων
που μαρσάρουν κάτω από το πέλμα
ενός ακόμη Αντιρρησία
την ώρα που εμείς
αναπόσπαστοι
κυκλοφορούμε στη λωρίδα μας
ακούγοντας στο ραδιόφωνο
τους στίχους απ το τραγούδι
"Μην ενοχλείτε τον οδηγό"
και τ' αλογάκια μας υπνωτισμένα
φορούν ζώνη ασφαλείας
και χλιμιντρίζουν
"πότε θα φτάσουμε μπαμπά?"..








Κοιμήσου.. θα 'ναι μακρύς ο δρόμος..