Βιβλίο "πόνος στην πλάτη", εκδόσεις Άνω Τελεία, 2024
..είναι σαν να ξεφλουδίζεις το δέρμα σου
όχι
το μέσα
σαν να ξετυλίγεις σκοτάδια
για να βρεις το μωρό που κλαίει
με φθόγγους ενός παραμιλητού
μιας υπόγειας ζωής
δίχως να πλησιάζεις
καταδικασμένος απ' έξω
μόνο ν' ακούς
και να κρατάς σημειώσεις
απ' το κλάμα του.
Τα χαρούμενα παιδιά είναι επικίνδυνα. Δεν τρομάζουν. Δεν παίρνουν στα σοβαρά τις τιμωρίες. Δεν ανταποκρίνονται στα συστήματα σωφρονιστικής διαπαιδαγώγησης. Με το γέλιο τους προσβάλλουν τη σοβαρότητα του αυταρχισμού. Με την αισιοδοξία τους προκαλούν επικίνδυνους αυθορμητισμούς. Τα χαρούμενα παιδιά είναι χαλαρά, δεν ξέρουν να κάθονται προσοχή, ακίνητα, στο παράγγελμα του δασκάλου. Κοιτούν τα σύννεφα που τρέχουν και τα σμήνη των πουλιών την ώρα που ο διευθυντής δίνει οδηγίες από το μεγάφωνο, στην αυλή. Τα χαρούμενα παιδιά δεν συγκεντρώνονται στη μονοτονία των μαθημάτων. Μαθαίνουν εύκολα, βαριούνται εύκολα και έχουν μία μουσική μέσα τους. Έναν ρυθμό που τούς κάνει να κουνούν το πόδι τους ή να χτυπούν τα δάχτυλα στο θρανίο, σαν να παίζουν ένα αόρατο πιάνο. Τα χαρούμενα παιδιά είναι ζωηρά. Σε κίνηση. Κι αποσυντονίζουν την τάξη. Μπορούν να σε κοιτούν στα μάτια και να σού απαντούν με την αφοπλιστική τους παιδικότητα, χωρίς να σκέφτονται συνέπειες, στο ενδεχόμενο να μεταφράσεις το θάρρος τους ως θράσος ή ασέβεια στον.. μεγαλύτερο. Τα χαρούμενα παιδιά βλέπουν τους ανθρώπους στο ίδιο ύψος και δεν αναγνωρίζουν αρχηγούς. Έχουν άποψη και το θάρρος να την διατυπώσουν. Παίρνουν θέση και θεωρούν αυτονόητη την ενεργητική ακρόαση. Τα χαρούμενα παιδιά μιλούν άψογα με χρώματα και σχήματα. Ζωγραφίζουν. Στα μπλοκ, στα χέρια τους, στις χαρτοπετσέτες, στα θρανία, στις τσάντες τους, στα βιβλία, στα τετράδια, στο σκελετό του κρεβατιού τους, στη ντουλάπα, στα ρούχα τους. Τα χαρούμενα παιδιά δεν χωρούν μέσα στο σπίτι. Θέλουν αλάνες και μεγάλες αυλές σχολείων. Θέλουν πάθος κι ενθουσιασμό. Τα χαρούμενα παιδιά θίγουν την ησυχία. Μόνιμα την σπάει η σκέψη τους που θέλει να εκφράζεται. Προσβάλλουν την ευθυγράμμιση, γιατί κινούνται αταξινόμητα. Ακυρώνουν τις αοριστολογίες, γιατί επιμένουν να ζητούν αιτιολογήσεις μέχρι να καταλάβουν. Τα χαρούμενα παιδιά είναι επικίνδυνα γιατί σε παρασύρουν και νομίζεις πως η Ζωή είναι μία γιορτή, όπου όλα επιτρέπονται. Και μαζί με τα χαρούμενα παιδιά γίνονται επικίνδυνοι και οι γονείς τους, οι φίλοι τους, οι συγγενείς τους. Όπως επικίνδυνος είναι κάθε χαρούμενος άνθρωπος για μία κοινωνία που θέλει φοβισμένους, πειθαρχημένους, υπάκουους πολίτες.
