~Φλύαρο Φως~

Ξημερωνοντας ενα πρωινό Όνειρο της άλλης μεριάς του Ύπνου μου δίπλα στις Ιερες γραφές του S6M9S


Φλύαρο Φως μου
μη μου στερείς τις μεταμεσονύχτιες Χαραυγές...
ο Νους σε μόνιμη Ανατολή
στραμμένος στο Εστιασμένο Φεγγάρι,
που εσώκλεισε στη σφαίρα του
κύκλους Φωτιάς
με συμπαγή πλέξη χειροποίητης Αλήθειας...

Πέρασαν Άγγελοι από εδω..
χθες..
με φτερά βρεγμένα...
σαν πεταλούδες βαριάς Σιωπής...

Νοθεύτηκαν με το Σκοτάδι
και βγαίνοντας από το τούνελ της Νύχτας
άλλαξαν όψη
τρομοκρατώντας τις προσευχές μου..

ΔισΥπόστατοι κι οι Αγγέλοι
και φοβάμαι..
είχα επενδύσει Φως σ'αυτους
και μου επεστρεψαν Σκοτάδι..

Γυρίζω σε Μένα..
Οικεία Φύση
και οι μεταλλάξεις της ρούχο που περιστασιακά
το έχω προβάρει στο δοκιμαστήριο της Νύχτας
με πειραματισμούς Εαυτού..

τι μου παει καλύτερα?..

και το Λευκό
και το Κατακόκκινο
και το Σκοτάδι..

μα πιο πολύ
εκείνο το Φλύαρο Φως
που ξημερώνει Χαραυγές Αναλαμπής
καταμεσίς της Νύχτας..

αφαίμαξη Φωτός..
η Πίεση των αγγείων αυξήθηκε πολύ
και η Νύχτα αιμορραγεί εγκυμονούσα Φεγγάρι Πανσέληνο
κι έναν Νου αυτόφωτο,
Ήλιο γάργαρης σιωπής
που αθόρυβα καίγεται..

Ανατείλαμε, μάτια μου?..
ή ακόμη?..
να ανοίξω τα μάτια να δω τον Ορίζοντα?



ΦΙΛΙ....ανατολής Ηλιου..

...Όλα ίδια.... παραδόξως!...

Με νανούρισμα Ονείρου από Το Όνειρο που είδα χθες βραδυ


Το Όνειρο το βραδινό μιμείται Ζωή...
δεν προφητεύει...

Κοίτα πιο καθαρά..
η ΑΥΓΗ χαράζει
και όλα είναι όπως ήταν τότε,
το Πρωτο Καλοκαίρι που κοιμηθήκαμε στην άμμο..
γυμνοί από πολιτισμό, υποκρισίες, αντικείμενα..

με μόνη συντροφιά τ'αστέρια, τα κοχύλια και τα βότσαλα...

και όλη η Αλήθεια μας χωρούσε στις ατέρμονες συζητήσεις μας συντροφιά με το κρασί..

τότε...
όπως και τώρα..

ΔΕΝ άλλαξε τίποτε..
απλά άλλαξες μεριά..

κοιμάσαι αλλιώς, μάτια μου, κι επηρεάστηκαν τα Όνειρα!!!

.....Θέση Εργασίας Γένους Θηλυκού!.....

Ο ψίθυρος του Θεού ακούστηκε καθώς μονολογούσε μπρος σε επεισόδια μιας πορείας ειρηνικών προθέσεων, Καταστροφικών αποτελεσμάτων, μιας μηδενικής επιρροής των πραγμάτων:

-Να σε είχα εδω απέναντι, να σε κοιτάξω κατάματα Εύα.. Αιτία του Κακού.. σαν Ανθος του Κακού.. να ήσουν εδω.. να σε δικάσω.. να σου αποδώσω τις ευθύνες αυτού του Κόσμου που καταρρέει... ΕΣΥ δίδαξες στον Ανθρωπο τι θα πει Πόλεμος, Καταστροφή, Απληστία, Παρανομία, Αναρχία και τωρα τι?.. τσιμεντένια Κόλαση χτισμένη πανω στις Κόκκινες Καρδιές που ΕΓΩ ρύθμισα να χτυπούν συγχρονισμένες με το Σύμπαν!.. κι εσύ?... εσύ προσΓείωσες την Πτήση των Αγγέλων σε μία ΓΗ φλεγόμενης επιθυμίας!.. και αντι για ΣΕΝΑ.. σταυρώθηκε ο Υιός μου!... ΕΥΑ... είσαι Ένοχη.. όσο κανείς άλλος..

αδιάλλειπτα σιγοψιθύριζε, μα με απίστευτη Γαλήνη, ο Θεός, ακόμη κι όταν απείγγειλε κατηγορίες στην Πρώτη Αμαρτήσασα..

και το Κορίτσι στριμωγμένο στην Διαδήλωση... η Σύγχρονη Εύα... που ετοιμάζεται αύριο να παρουσιαστεί για συνέντευξη σε μία Εταιρεία Αρωματοποιϊας...{ανθος του Κακού?.. ή το Άρωμα του Ρόδου?..} Τωρα δυναμικά εμπλέκεται με το πλήθος...
Κι αυτή μέσα της μονολογεί...

-Μία μέρα μάχημη λοιπόν.. η πορεία ήδη άρχισε.. η Ζωή μενει ίδια.. ο Κόσμος όλος το ίδιο... ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΤΕΛΙΚΑ?.... για ποιον φωναζω?... για μενα?.. για το παιδί?.. Οχι... παλι αυτοΕπιστροφή... παλι από μας για κείνους... ΤΑΧΑ πως αντιδραμε .. να εκτονωθεί λίγο η χύτρα της κοινωνικής καταπίεσης για να αποφευχθεί το μεγαλο ΜΠΑΜ... μα.. εκεινο μας χρειάζεται..ΦΕΥΓΩ από εδω..Κοιτάζω γύρω μου... ΟΛΑ μαύρα... γκρι... ΑΝΤΡΟκρατία... σε καθε πόστο... μια στυγνή εκμετάλλευση.... Η ΓΥΝΑΙΚΑ δεν είναι ετσι... ΑΝ μια ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ ειχε δημιουργησει τον κόσμο θα είχε εμφυσήσει το μητρικό της ενστικτό σε κάθε πλάσμα και το ποτάμι της ΖΩΗΣ θα είχε χαράξει άλλη πορεία...

Αχ... να υπηρχε "συνέντευξη" για να καταλάβεις θέση στο Στράτευμα των Αγγέλων... Θα γινόμουν Στρατιώτης!.. θα παλευα τόσο να μπω σ'αυτή τη διμοιρία!... θα ειχα ακονίσει τον Εαυτό μου... τα νύχια της Οργής μου.... τα φτερά της αισιοδοξίας μου.... και θα παρουσιαζόμουν για τη Θέση... και έπειτα... με Ιεραρχική αναρρίχηση θα... έφτανα να διεκδικήσω τη θέση του.. Θεού....

ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ...

μία μερα θέλω να προετοιμαστώ...
Μία μερα μπροστά στη Θάλασσα, με την Πανσέληνο να γράφει Ποιήματα στο νερό... Θάλασσα... Τόση Θηλυκή Ορμή... τόση Δύναμη συσσωρευμένη... τόσο μυστήριο κρυμμένο στο Βυθό της... ΓΥΝΑΙΚΑ μυρίζει... θάλασσα... κι ενας Ήλιος να έχει βουτήξει Ολόκληρος μέσα της.. Ήλιος Αρσενικός.. Βασιλιάς.. ίσως ένας Θεός αλληγορίας πνιγμένος μεσα στις ανταύγες της υγρής της αντανάκλασης....

Μαγεία... Ουσιαστικό - Θηλυκό....

Αύριο θα ντυθώ κι εγώ έτσι.... ΜΑΓΙΚΗ...
διεκδικώντας μια ΑΛΛΑΓΗ στα δρώμενα του Κόσμου... που δε βλέπω να Έρχεται αλλιώς!!!
-υπάρχει και το Ενδεχόμενο ο Θεός να ερωτευτεί την Εύα του!!!... λες?..

και πάλι ο Κόσμος Ολόκληρος κρεμάστηκε από μια κίνηση της Γυναίκας..
της Σύγχρονης Εύας, που ενσαρκωμένη ΖΕΙ μέσα σε κάθε Γυναίκα....

...Γιατί ΓΡΑΦΟΥΜΕ γαμώτο???...

Ίσως να έγινα παραπανίσια αυτή τη φορά..
Ίσως εξέπληξα αρνητικά με το ΠΟΥ μπορεί να ταξιδέψει ο Νους μου καθως "κοινωνώ" κρασί από τα κείμενα που διαβαζω..

μα...

σκεφτόμουν σήμερα - όλη τη μερα ΟΜΟΛΟΓΩ...

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ?...
Υπέροχε Ποιητή... Υπέροχη Ποιήτρια... ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ???

Που ειναι τα Ηθικα ΔΙδαγματά μας?...
η Υψωμένη Φωνή μας απέναντι στο ΠΩΣ και στο ΓΙΑΤΙ της πορείας που εχει παρει αυτη η κοινωνία?...

ΠΩΣ το ποίημα θα αλλαξει της ΑΞΙΕΣ στις οποίες ποντάρουν τη Ζωή τους τα νεα Κορίτσια {και αγόρια}, που προκλητικά ποζάρουν στη βιτρίνα του Facebook και όχι μονο, περιμένοντας να ΤΥΧΟΥΝ προσοχής και παρηγοριάς?..

ΠΩΣ θα αναπτύξουμε την ΚΡΙΣΗ των παιδιών, ωστε να ΜΗΝ αφήνονται ΔΙΑΤΡΗΤΑ στην Παρεμβατική και Εμβόλιμη Διείσδυση του ΚΑΘΕΝΟΣ στη ΖΩΗ τους???
Ονειρεύομαι έναν ΠΟΙΗΤΗ πανταχού ΠΑΡΩΝ....
Αορατο κι όμως παντα ΕΚΕΙ...
Με Σωκρατικές Παρεμβάσεις να ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ κοριτσιών που νομίζουν πως ... "ανοιγοντας τα ποδια" κατακτάς τον κοσμο και λύνεις προβλήματα...

Ζητώ Συγνώμη αν είμαι ΣΚΛΗΡΗ στα λόγια..

ΜΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ.....

και ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να είμαστε ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ στη γαλούχιση ΕΡΩΤΙΚΗΣ συμπεριφορας...

Σας φιλώ ... και συγνώμη αν παραφέρθηκα....