διάπλατα

Δίχως ίχνη

εισέρχεται
από τις χαραμάδες 
σαν φως ή σκοτάδι,

από τα μάτια 

σαν αλήθεια ή όραμα,

από τα ρουθούνια 

σαν οσμή ή σαν αίμα,

από το μυαλό 

σαν σκέψη ή σφαίρα.

Μένει για δευτερόλεπτα 

που ίσως είναι χρόνια 

μετά φεύγει δίχως ίχνη  

αφήνοντας ξεκλείδωτα 

τα υπόγεια και τις σοφίτες 

και μισό βήμα πριν

σε ξυπνά απ' το μούδιασμα 

και με γυρισμένη την πλάτη 

χαίρεται να σε νιώθει να λαχανιάζεις 

στην προσπάθεια να κλειδώσεις 

κάθε είσοδο 

προστατεύοντας τα ιδιωτικά σου δωμάτια.

Κάθε φορά προσθέτεις παραπάνω κλειδαριές 

και συστήματα ασφαλείας.

Κάθε φορά 

μόλις αρχίσεις να χαλαρώνεις 

σε αιφνιδιάζει που δίχως ίχνη 

βρίσκεται εντός 

με όλα κλειδωμένα 

και όταν αποχωρεί 

όλα μένουν ξεκλείδωτα 

κι εκτεθειμένα.

Θα σε παίζει, θα σε αιφνιδιάζει και θα σε τρέχει 

μέχρι τη στιγμή που μόνος σου θα αφήσεις ξεκλείδωτα 

και δε θα έχεις πλέον τίποτε να κρύψεις 

από σένα τον ίδιο.