Ερωτεύομαι βαθιά τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
που εργάζονται σκληρά
πάνω στο ΧΩΜΑ του Εαυτού τους.
Εκείνους που με τις φλέβες τους
ποτίΖουν άγρια λουλούδια αμφιβολίας,
στα μάτια τους καλλιεργούν Φωτιές,
στο Δέρμα τους φυτεύουν αγγίγματα Αφορμής
και στο ΝΟΥ φυτρώνουν Ιδέες υλοΠΟΙΗΣΗΣ.......
15 σχόλια:
και μη ξεχνάς πως " η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι."
Αλκυόνη Παπαδάκη
Άψογα κεντημένοι οι στίχοι σου. Καλό μήνα γλυκιά μου φίλη.
Μαζεύω τα σύνεργά μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε. -Ν.Καζαντζακης
Και κλέβω στιγμές από τον λίγο ύπνο μου για να φυτεύω σπόρους στον κήπο του νου μου.
Καλό Μήνα.!
Εγώ ερωτεύομαι επίσης βαθιά τους ανθρώπους που μοιράζονται τα όσα έχουν αποκτήσει, κυρίως τις Ιδέες τους και τις Γνώσεις τους. Όμορφες οι σκέψεις σου. Χαιρετισμούς από την μακρινή Αυστραλία
Αεί διδασκόμενοι οι έρωτές σου… αεί διδάσκοντες… έργω… Αμφισβητίες οι έρωτές σου… Η μελέτη γίνεσαι κύριος της γνώσης… Με την αμφιβολία η γνώση προχωράει..Τα ανήσυχα πνεύματα που κάποια στιγμή πήραν στροφές ανάποδες κίνησαν τις επιστήμες…. Έπαψε η γη να στέκει… έπαψε ο χρόνος να λιμνάζει… « Για όλα αμφιβάλλω… Για ένα δε μπορώ να αμφιβάλλω… την ύπαρξη του αμφιβάλλοντος εγώ» , ισχυρίστηκε ο θεμελιωτής του ρασιοναλισμού Ντε Καρτ … Ο κόσμος προχωράει χάρις στα τσιγγανάκια μυαλά… και μαζί προχωράνε και οι ίδιοι… φτάσε όπου μπορείς και μετά όπου δε μπορείς… και όσα κατακτήσεις γράψε τα, άφησέ τα να μη βρεί ο χάρος παρά μόνο ένα τσουβάλι άδειο..Μόνο κόκκαλα και κρέας… κάπως έτσι τα έλεγε ο αέναα ανήσυχος Καζαντζάκης…
« Πάνω στο χώμα του εαυτού τους» παιδεύονται οι έρωτές σου… « Χους ην και εις χουν απελεύσει»…
Συμπάσχω στις οδύνες της σκέψεις σου Κάκια…
Η Ζωή χωρίς Έρωτα δεν παράγει καρπούς Αλήθειας.
Ένα χωράφι η Ζωή, που πρέπει να χαραχθεί με χέρια Γυμνά, ν΄ανοίξει στα δύο, να ποτιστεί με σταγόνες Πείσματος και Πάθους για να αποδώσει καρπούς Αλήθειας.
(οι καλλιεργούντες = αυτοί που πράττουν καλά έργα)
Να'σαι Ερωτευμένη κάθε μέρα Κάκια μου... με Όλα :)
Ερωτεύομαι βαθιά τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
που εργάζονται σκληρά
πάνω στο ΧΩΜΑ του Εαυτού τους.
Είμαι ερωτευμένη με τη γραφή σου!!!!
πολλά φιλιά
Ανάγκη απόδοσης φόρου τιμής στον Καζαντζάκη γέννησε η όμορφη ανάρτησή σου και δικαίως.
"Κι αν ακόμα ήμουν σίγουρος πως θα πήγαινα στον Παράδεισο, θα παρακαλούσα τον Θεό να με αφήσει να πάω από τον πιο μακρινό δρόμο"
Καλησπέρα καλώς σε βρήκα!
Δεν θα σου σχολιάσω ποιητικά μιας και δεν έχω το ταλέντο αυτό! Θα σε συγχαρώ όμως για την γραφή σου.. Αυτούς τους ανθρώπους αναζητώ στην ζωή μου αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να το εκφράσω με αυτά τα φοβερά λόγια που μιλάνε στην ψυχή μου.Σ'ευχαριστώ πολύ που τα μοιράζεσαι..
όμορφο...κι εγώ... τέτοιους πρέπει να ονειρεύομαι... και να είμαι τέτοια!!
ευχαριστώ για όλα... για αυτά για τα πριν... για τα μετά!!!
marie
Η απαράβατη Αρχή μου που βασίζεται στο Σεβασμό προς τη Δημιουργία συλλαβίΖΕΙ:
"Μύρισέ με
αλλά ΜΗ με κόψεις"
ψιθύρισε η Νύχτα, η Γυναίκα, το Λουλούδι...
Υπάρχουν Άνθρωποι που στα ακροδάχτυλά τους η ευγένεια του Αγγίγματος ανθίΖΕΙ ποτισμένη με γλυκό αίμα ΚΑΛΗΣ πρόθεσης...
Καλλιεργείται με Κόπο, υπερβαίνοντας αντιξοότητες άσχημων καιρικών φαινομένων Ανθρώπινης Συμπεριφοράς από τον περίγυρο...
Προσφέρεται ανιδιοτελώς με επίγνωση Προσφοράς...
Υπάρχουν Άνθρωποι που αυτό το Ανθάκι του σπάνιου είδους Επαφής το καλλιεργούν πάνω στο ΧΩΜΑ του Εαυτού τους προασπίζοντας την Αειφορία του με ΝΟΥ ανοιχτό και αυστηρό...
Έχω ερωτευτεί τους πιο αυστηρούς καθηγητές μου...
Αυστηρούς με Κριτήριο που ορίΖΕΙ απαιτήσεις Συναναστροφής...
ΔΕΝ γίνεται ΟΛΟΙ να μυρίσουν το Ίδιο Άνθος...
ΑΝ η όσφρησή τους δεν εκπαιδευτεί να "διαβάσει" τις Μυρωδιές και τα Αρώματα, το ανθάκι αόρατο θα μείνει...
Είναι η ΕπιΒράβευση του Καλλιεργητή που άντεξε μέσα στις εναλλαγές των 12 μηνών να παράγει Αειφορία Εαυτού....
ΔΕ βολεύομαι στα εύκολα σενάρια συναναστροφής....
Θα υποκλιθώ στο Μεγαλείο του Έμπειρου, που γνωρίΖΕΙ τον τρόπο να "φέρνει τον Καιρό στα μέτρα του"!...
Φιλί................
αοράτη
Η Ζωή είναι ένα Βιβλίο. Άλλοι σκίΖουν σελίδες και φτιάχνουν χαρταετούς που ανεμίΖουν έρμαια στον άνεμο του ΧρόΝΟΥ...
Δίχως Νου, να κουμαντάρει τις κατευθύνσεις...
Άλλοι πέφτουν με τα μούτρα και συλλε΄γουν πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά.... Γνώση, που τη θεωρούν Δύναμη...
Άλλοι διαβάΖΟΥΝ τις σελίδες με τις οδηγίες πλοήγησης...
ΚλείΝΟΥΝ το Βιβλίο, ανοίγουν το Νου, επεξεργάζονται με ευστροφία τους συνδυασμούς που προκύπτουν και ..... κουμαντάρουν, ελέγχουν, παρεμβαίνουν καταλυτικά στο ΠΩΣ ο καιρός θα επηρεάσει την ΠΤΗΣΗ τους.....
Οι πρώτοι μου είναι αδιάφοροι...
Παρόλο που παίΖΟυν με χαρταετούς, οι οποίοι παραπέμπουν στο Παιδί, είναι οι ανώριμοι που μόνιμα και χωρίς κριτήριο αυτοΑξιολόγηση και αυτοΒελτίωσης παίΖουν και παίΖουν και παίΖουν....
Οι δεύτεροι κλέβουν ένα ψίχουλο θαυμασμού μου για την ικανότητα αφομοίωσης τόσης Γνώσης... Μα ο εγκλεισμός τους μέσα σε "κύκλους" τάχαμου αυστηρής διανόησης σε Λέσχες από Τοίχους με δομικά υλικά επιλεγμένης απομόνωσης, μου προκαλεί ΑποΣΤΡΟΦΗ.....
Οι τρίτοι είναι που με προκαλούν να Ερωτευτώ την Τεχνοτροπία τους....
Μέσα σ'αυτούς - που μάλλον είναι ελάχιστοι, απ' ότι αναφέρουν τα στατιστικά της Τσιγγάνας- θα βρίσκεται και ο ΕΝΑΣ που θα κλέψει εξΟλοκλήρου την προσοχή της Γυναίκας που καλλιεργεί σπόρους Ιδεών στις Λέξεις... στις Λέξεις που στα κλαδιά τους φυτρώΝΟΥν Ιδέες... Ιδέες που γίνονται Πράξεις.... Πράξεις που συνθέτουν ΖΩΗ................
agrimio
μέσα στα μικρά Τσιγγάνικα Ξόρκια μου Υπάρχει κι αυτό:
"Ό,τι έχεις
είναι σαν να μην το έχεις
αν δεν το χαρίσεις"
μα είπαμε...
ΧΑΡΙΖΩ και ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ με κριτήριο ΑΥΣΤΗΡΟ....
Όλοι δε θα μυρίσουν ΟΛΑ τα άνθη στο λιβάδι της ΖΩΗΣ....
Οι νοερές Πύλες προς τα διάφορα επίπεδα του Κήπου της Εδέμ ανοίγουν μόνο αν συνδυαστικά χρησιμοΠοιήσεις Γνώση, Πειραματισμό και Πράξη Ζωής....
Πολλοί φίλοι μου λένε:
"Γράφεις... μα οκ.. τί γράφεις?... Ποιος καταλαβαίνει τί γράφεις?... Αυτό δεν είναι Ποίηση.... "
ΠΟΤΕ δεν είπα ότι γράφω Ποίηση...
Ενστικτωδώς πειραματίζομαι πάνω στην ΠαραμυθοΠοίηση κι Αυτή πάνω σε Μένα...
Δε γράφω στιχάκια, ποιήματα ή κείμενα περιγραφικής αποτύπωσης...
Γράφω εκνευρισμένα συνθήματα από μία Ψυχή που Ίπταται και Γκρεμίζεται αυτοστιγμής...
Αν ήμουν ΦΥΤΟ {...???!!!???...} θα ήμουν ΠΑΡΑΣΙΤΟ... Εκείνο το Ζιζάνιο που ΔΕΝ τρώγεται, δεν μαγειρεύεται από πολιτισμέΝΟΥς Ανθρώπους, που κλέβει θρεπτικά συστατικά από το Όμορφο, Καλλωπισιτκό ΛΟΥΛΟΥΔΙ πολυτελείας που ανθίΖΕΙ δίπλα του....
Η Άγρια Καλλιέργεια, η συγχρονισμένη με την Άγρια Φύση, είναι η πιο δύσκολη γιατί δεν τιθασεύεται....
ΑΥΤΗΝ Ερωτεύομαι...
Η ελεγχόμενη και προβλέψιμη Καλλιέργεια με αφήνει Αδιάφορη...
Με όλη την εφαρμοσμένη ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ της Φράσης μου!!!.......
ΧΤΙΖΩ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΕΛΠΙΔΕΣ !!
Θα επιΣτρέψω να ερωτευτώ παράφορα
κάθε Λέξη σας
που καλλιεργήθηκε
στο Τσαντήρι................
Η καλλιέργεια είναι πάντα μια πρόκληση υλοΠοίησης, με αναμονή αείφορης καρποφορίαΣ
Καλά το θωρώ Κάκια θα μας πάρεις τη δουλίτσα ...Έστω μετα τον ποιητικό θώκο ;)))
Δημοσίευση σχολίου