Όταν κοιμάται η Έμπνευση,
"παίΖει" με τους συνδυασμούς της Ζωής η Αλήθεια μας...
Άλλαξε την ανάσα σου
ξύπνα να στήσουμε ένα γλέντι στο σαλόνι,
να μασκαρευτούμε τους Ήρωες των βραδινών μας Ονείρων,
να σε ταΐσω στο στόμα μπουκιά μπουκιά την δαγκωμένη νυχτερινή Σιωπή μου,
να σου σερβίρω το αίμα μου μελάνι Ιστορικής Αποτύπωσης
-κι ας είναι ερωτική η ιστορία μας όλη,
να σου χαράζω τις φλέβες και να γίνεσαι συντριβάνι να πιούν οι λυγμοί μου αλμύρα, επιτάχυνση και θερμότητα Αλήθειας,
να συνδεθούμε με οπτικά νεύματα ενέσιμων Βλεμμάτων και να μου μεταγγίσεις αυτοπολλαπλασιαζόμενα worms του Εαυτού σου και trojan horses της Σκέψης σου,
να εισπνεύσουμε μαζί την παραισθησιογόνα Φαντασίωση που διαιωνίΖει την Ανθρωπότητα χιλιετίες τώρα,
να σκάψουμε στο πάτωμα να βρούμε νερό από τον ιδρώτα των λιγοστών Ονείρων που έχτισαν αυτόν τον Κόσμο,
να απλωθούμε σε τραπεζομάντιλα μεταξωτής πολυτέλειας και να φαγωθούμε σαν ορεκτικά από την Πείνα της Ζωής μας,
να απορροφηθούμε σαν ονειροπόλοι λεκέδες από το ύφασμα που ντύνει την αποψινή Βραδιά,
και το πρωί ας μας βρουν οι νοικοκυρές όλου του Κόσμου, κομμάτια, θρύψαλα, σκορπισμένα με τον άνεμο στα μπαλκόνια τους,
κι ας μας σκουπίσουν με τις σύγχρονες σκούπες τους,
κι ας μας πετάξουν στους κάδους των σκουπιδιών τους,
κι ας μας μαζέψουν τα απορριματοφόρα των πολιτισμών
κι ας βρεθούμε αγκαλιά, κόκκο-κόκκο, στις χωματερές,
εκεί ξέρουμε πώς θα μιλήσουμε τη γλώσσα των εντόμων και των πουλιών
και πώς θα επιβιώσει ο τρελός μας Έρωτας
έξω από ναρκωμέΝους ύπΝους,
έξω από νεκρά -στις βραδινές ώρες- σπίτια,
έξω από πόλεις ερημωμένης σιωπής,
έξω από αιώνιες νηστείες από τα Ουσιώδη,
έξω από τους κεκλεισμένων των θυρών παραδείσους τους,
μέσα σε ένα αεράκι ανεμοστροβίλου που αφήνει τις αναθυμιάσεις τούτου του πολιτισμού στην επιφάνεια της σάπιας γης
και ανυψώνει τις Ψυχές και τα Μεθυσμένα Σώματα
στο πιο υψηλό στρώμα της ΑποστασιοΠΟΙΗΣΗΣ....
Εκεί, Ραντεβού απόψε...
Έλα,
άλλαξε την ανάσα σου,
ξύπνα να στήσουμε ένα γλέντι Ζωής....
"παίΖει" με τους συνδυασμούς της Ζωής η Αλήθεια μας...
Άλλαξε την ανάσα σου
ξύπνα να στήσουμε ένα γλέντι στο σαλόνι,
να μασκαρευτούμε τους Ήρωες των βραδινών μας Ονείρων,
να σε ταΐσω στο στόμα μπουκιά μπουκιά την δαγκωμένη νυχτερινή Σιωπή μου,
να σου σερβίρω το αίμα μου μελάνι Ιστορικής Αποτύπωσης
-κι ας είναι ερωτική η ιστορία μας όλη,
να σου χαράζω τις φλέβες και να γίνεσαι συντριβάνι να πιούν οι λυγμοί μου αλμύρα, επιτάχυνση και θερμότητα Αλήθειας,
να συνδεθούμε με οπτικά νεύματα ενέσιμων Βλεμμάτων και να μου μεταγγίσεις αυτοπολλαπλασιαζόμενα worms του Εαυτού σου και trojan horses της Σκέψης σου,
να εισπνεύσουμε μαζί την παραισθησιογόνα Φαντασίωση που διαιωνίΖει την Ανθρωπότητα χιλιετίες τώρα,
να σκάψουμε στο πάτωμα να βρούμε νερό από τον ιδρώτα των λιγοστών Ονείρων που έχτισαν αυτόν τον Κόσμο,
να απλωθούμε σε τραπεζομάντιλα μεταξωτής πολυτέλειας και να φαγωθούμε σαν ορεκτικά από την Πείνα της Ζωής μας,
να απορροφηθούμε σαν ονειροπόλοι λεκέδες από το ύφασμα που ντύνει την αποψινή Βραδιά,
και το πρωί ας μας βρουν οι νοικοκυρές όλου του Κόσμου, κομμάτια, θρύψαλα, σκορπισμένα με τον άνεμο στα μπαλκόνια τους,
κι ας μας σκουπίσουν με τις σύγχρονες σκούπες τους,
κι ας μας πετάξουν στους κάδους των σκουπιδιών τους,
κι ας μας μαζέψουν τα απορριματοφόρα των πολιτισμών
κι ας βρεθούμε αγκαλιά, κόκκο-κόκκο, στις χωματερές,
εκεί ξέρουμε πώς θα μιλήσουμε τη γλώσσα των εντόμων και των πουλιών
και πώς θα επιβιώσει ο τρελός μας Έρωτας
έξω από ναρκωμέΝους ύπΝους,
έξω από νεκρά -στις βραδινές ώρες- σπίτια,
έξω από πόλεις ερημωμένης σιωπής,
έξω από αιώνιες νηστείες από τα Ουσιώδη,
έξω από τους κεκλεισμένων των θυρών παραδείσους τους,
μέσα σε ένα αεράκι ανεμοστροβίλου που αφήνει τις αναθυμιάσεις τούτου του πολιτισμού στην επιφάνεια της σάπιας γης
και ανυψώνει τις Ψυχές και τα Μεθυσμένα Σώματα
στο πιο υψηλό στρώμα της ΑποστασιοΠΟΙΗΣΗΣ....
Εκεί, Ραντεβού απόψε...
Έλα,
άλλαξε την ανάσα σου,
ξύπνα να στήσουμε ένα γλέντι Ζωής....
----------------------------------------------------------------------
Και μη διανοηθείς να σε παρασύρει σε ΎπΝους το νανούρισμα που ...παίΖΕΙ!!!.....
