Κοιτούσε η Άνοιξη τους φασίστες να οργώνουν τα χωράφια
μην και φυτρώσει ο ξεριζωμένος κι ανθίσει
και σε πείσμα προς τα μαχαίρια του μηχανήματος
που αναμόχλευε τη γη,
παραδίπλα απ' τον άγονο νου του μισανθρώπου,
άνθιζαν στις χούφτες αθέατων κηπουρών
μυρωδικά φρεσκομαγειρεμένης ανθρωπιάς
που χόρταινε ασθενείς κι οδοιπόρους.
Ποτέ δε μάθαμε ο ένας τ' όνομα του άλλου.
Mάς έφτανε που μας λέγανε ανθρώπους.
4 σχόλια:
αποδεκατίζουν τον κόσμο μας. ριζώνονται και ύπουλα στα σπλάχνα των ανθρώπων - δεν το καταλαβαίνουν, μα ρημάζουν.
βρώμικοι οι καιροί, και είμαστε μόνοι..
Πυρφόρα
χρέος μας να διδάξουμε Ανθρωπιά.
Δεν είμαστε μόνοι.
Η κάθε υπερθετική λέξη, η κάθε θετικά φορτισμένη πράξη έχει τόσο εκτόπισμα που εξατμίζει το αποτύπωμα απ' όσα τολμά να αγγίξει ένα χέρι φασιστικό.
Η Ζωή ξέρει να ενισχύει και να διαιωνίζει τις Αξίες της, δοκιμάζοντας την επιμονή και την αντοχή του ανθρώπου στους άγριους καιρούς που αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο ποίημα και στο έγκλημα.
Εμείς οι τρελοί, επιλέγουμε το ποίημα.
Όχι μόνο αυτό που αποτυπώνεται λεκτικά αλλά, περισσότερο, αυτό που ΥλοΠοιείται στους δρόμους της Ζωής.
πολύ δυνατό.......... σ άλλα επίπεδα γραμμένο....... σαλεύουν οι λέξεις τον νου......... που προσπαθεί να τις βάλει σε μια τάξη....... !!!!!!!!
Μαμάκα μου
οι λέξεις είναι σε τάξη ακόμη κι όταν τα νοήματα μάχονται με τις Αξίες.
Ο κόσμος είναι σε μία παγκόσμια αταξία. Όπως ήταν πάντα.
Οι ισχυροί πολιτικοί θα βομβαρδίζουν προωθώντας τα προϊόντα της βιομηχανίας του πολέμου και διεκδικώντας τα πολύτιμα ορυκτά κάθε περιοχής. (το Αιγαίο μας δεν ξέρω τί σειρά προτεραιότητας έχει!.. ), οι τρομοκράτες θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα άλλοτε των ισχυρών κι άλλοτε των αδικημένων, οι λαοί θα ξεριζώνονται -στην καλύτερη των περιπτώσεων. Άλλοτε θα εξαφανίζονται με γενοκτονίες από τη χρήση ύπουλων βιολογικών όπλων, οι θρησκόληπτοι θα προσεύχονται γονατιστοί, ενώ ο μέγας εχθρός των πάντων είναι το χρήμα.
Είμαστε μικρούτσικοι να αλλάξουμε το σκηνικό.
Εδώ δεν καταφέραμε να υψώσουμε ανάστημα στο θεατρικό πολιτικό σκηνικό που παίχτηκε στις πλάτες μας και μπροστά στα μάτια μας το καλοκαίρι που πέρασε.
Δεν υπάρχει άλλη τάξη πραγμάτων από την συμπόρευση των λαών κόντρα στα οικονομικοπολιτικά συμφέροντα των ισχυρών.
Σήμερα καταδιώκονται οι Σύριοι και μαζί τους μπαίνουν στο καραβάνι οι Αφχανοί, οι Σομαλοί, οι Πακιστανοί.
Κανείς δεν εγγυάται πως εμείς δε θα επιβιβαστούμε στο ίδιο καραβάνι, αν οι αποφάσεις των από πάνω διατάξουν πόλεμο.
Στο πολιτικό σκηνικό είμαστε μαριονέτες. Χρόνια τώρα.
Τουλάχιστον στο Ανθρώπινο Επίπεδο Ζωής ας είμαστε Άνθρωποι.
Δημοσίευση σχολίου