Το παιχνίδι δεν είναι
να κερδηθεί ο εξωτερικός χρόνος
μα να απειρωθεί ο εσωτερικός παλμός
και να συμφιλιωθεί
με την Αλήθεια του ο Εαυτός.
Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.
Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.
6 σχόλια:
εκπληκτικό...!
Λαμπρινή
Σκέφτομαι:
Αρκεί να γνωρίζουμε μία Αλήθεια ώστε αυτόκλητα να την κάνουμε και πράξη Ζωής?..
reflection μου, δεν αρκεί, έρχεται όμως η ποιηση και μάς την αποκαλυπτει... και σκεφτόμαστε... τότε εμείς!!!!
φιλιά!!
Το κάθε κείμενο είναι ένα κομμάτι πηλός και η Αλήθεια του είναι η Ψυχή του.. Θέλει να το δουλέψουμε με τόση ευαισθησία και συνάμα δύναμη, ώστε δίχως να γρατζουνίσουμε την Ψυχή του... να φτιάξουμε Ζωή!
Και πάντα η Ζωή που "φτιάχνουμε" είναι η Ζωή Μας.
:))
....μου βάζεις δύσκολα....... απέναντι με τον εαυτό μου...... πώς να βάλω σε τάξη τον εσωτερικό μου παλμό που μια ζωή δούλευε σαν καρδιογράφημα.... ???? πώς να να βρω τις αλήθειες μου που διπλοκλειδωμένες χρόνια σκούριασε και δουλεύει πλέον μήτε η κλειδαριά...???? μου βάζεις δύσκολα σου λέω............
Frankne
Frankne
Δεν χρειάζεται να μπει τάξη.
Μόνο να συμφιλιωθούμε με το χάος μας που όταν το ίδιο το επιθυμεί μπορεί να γεννήσει τάξη.
Επίσης, θεωρώ πως οι πόρτες και οι κλειδαριές είναι θνητές ψευδαισθήσεις. Η Αλήθεια βρίσκεται μόνιμα σε κοινή θέα και θέλει απλά να λευθερώσουμε τα μάτια της Ψυχής από την γήινη νοοτροπία, για να Δουν την Ουσία του Συμπαντικού Υπάρχω.
♥♡
Δημοσίευση σχολίου