Να προσέχεις τους Ανθρώπους που έρχονται θορυβώδεις και φεύγουν αθόρυβα.
Αφήνουν τις κραυγές τους μέσα σου.
Αφήνουν τις κραυγές τους μέσα σου.
Κάθε παραμύθι η ιδιωτική Αλήθεια του καθενός.
Ο Νους που επινόησε μία Ιδέα, ποτέ δεν επιστρέφει στις προηγούμενες διαστάσεις του.
Η ευθύνη..
12 σχόλια:
Θα συμφωνησω μαζι σου!!!!Αλλωστε οι αθορυβοι ανθρωποι ειναι οι δυνατοι της ζωης και οι δυσευρετοι Να εισαι παντα καλα φιλη μου 🌹Ειχα πολυυ καιρο να περασω απο εδω.
Σιγά που δε θα ερχόμουν κι εδώ καζενάκι μου.
Αυτό που έγραψες πολύ σωστό. Έτσι είναι !!
Τώρα που έφτιαξα πάλι μπλογκ (στο χτίσιμο είναι) θα τα λέμε κι από εδώ.
Όλα να σου είναι καλά !! Ότι εύχεσαι ... να το πάθεις !! :)
Χαιρομαι πολυ που σας βρήκα στα διαδικτυακα μονοπάτια ..Φαινεστε ενας ανθρωπος με αγαπη και παθος για την ζωη , να ειστε καλα!
Φιλάκι ήρθα να δώσω και αγάπη και θαυμασμό...
Πέντε πιρόγες χθες αργά κατέβαιναν τον Γάγγη
στο φεγγαρόφωτο οι μορφές φάνταζαν ξωτικά
μου 'λεγες κάποτε ως εδώ πως σ' έφερε η ανάγκη
κάποιου καημού που σ' έπνιγε εκεί στα δυτικά.
Απόψε κατεβήκανε στη γέφυρα τα στράλια
τέσσερις Βουκινάτορες σαλπίζουν ενοχές
ξορκίζει ο Βράχμα το κακό με τέσσερα κεφάλια
κι αυτοί γυμνοί, γονατιστοί του στέλνουν προσευχές.
Πέντε ρουμπίες η νυχτιά, με παρθενιά είναι δέκα
φέρνει το ρέμα μυρωδιά ξινή του ποταμού
όλη τη μέρα νίβεσαι σαν πέσεις με γυναίκα
σε τούτη εδώ την έρημη πατρίδα του χαμού.
Στολίζει η κόρη τα προικιά με χίλια δυο κεντίδια
στο Βουλεβάρτο γύρναγες, σπασμένα γαλλικά
βίρα ο πιλότος ρυμουλκά και πάλι από τα ίδια
χθες βράδυ η Γιαν σου διάβαζε σονέτα ισπανικά.
Το κύμα που μας έπνιξε θα φέρω στ' ακρογιάλι
τη νύχτα που μεθύσαμε με ντόπιο Μποζωλαί
τη νύχτα που έγινα νοτιάς κι αφρός στο γυρογιάλι
και σε συνάντησα ξανά στα βράχια του Καλαί.
Και πού να δεις εκείνους που έρχονται αθόρυβα και φεύγουν με πάταγο!
Skroutzako,
Αγαπώ τους Τρελούς που τον θόρυβό τους τον κάνουν μουσική και πραγματικά αξίζει να παλέψεις να μην τους χάσεις.
Καζενάκι,
είναι συγκινητικό να αναστηθεί η μαγεία της blogόσφαιρας.
Once a blogger, always a blogger.
Οι αναλώσιμες ταχύτητες των άλλων social media ορφανευουν τις ευαισθησίες
Fotini
Καμία αντάμωση δε συμβαίνει τυχαία.
Καλώς σμίξανε τα Σύμπαντα..
alataki
Στα ανταμωματα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο Εαυτός παίζει την άναρχη μουσική του και όσα δεν μπορεί να τα μιλήσει.. τα χορεύει....
Ανώνυμε,
κάθε Καββαδιακός ναύτης ξέρει να έρχεται με το θόρυβο της φουρτούνας και να φεύγει με τη σιωπή της άμπωτης, ταχυδρομώντας νοσταλγία στα λιμάνια που αφήνει πίσω του..
Άθεε,
νιώθω είναι πιο διαχειρίσιμη αυτή η απουσία.
Δεν αφήνει μέσα σου παρά ήρεμες σιωπές που συναθροίζονται και μπλέκονται με τις δίκες σου.
Αυτός όμως που έρχεται, και υπάρχει, θορυβώδης και φεύγει αθόρυβα, αφήνει μέσα σου εκκωφαντικά φωνήεντα που παραβιάζουν τη σιωπή σου κάθε που παλεύεις να ισορροπήσεις ανάμεσα στην απώλεια και στην απουσία.
Δημοσίευση σχολίου