Θα μιλάμε με κώδικες. Θα παίζουμε το παιχνίδι τους συνομωτικά. Θα υποκρινόμαστε φυσιοΛογικότητα κι όταν βραδιάζει κι όλοι ήσυχοι πέφτουν για ύπνο θα σκάμε στα γέλια, θα αγαπιόμαστε όπως οι Τρελοί, θα μιλάμε τη γλώσσα των άστρων που έχουν μπει σε πορεία σύγκρουσης, θα ανταλλάσσουμε κομμάτια, θα μαθαίνω την Ιστορία σου κι Εσύ τη δική μου και λίγο πριν χαράξει θα σοβαρεύουμε, θα μπαίνουμε στις πυτζάμες μας, θα κάνουμε πως τώρα ξυπνάμε για τη δουλειά και θα μιλάμε και πάλι τη διάλεκτο των λογικών, έχοντας τη λάμψη του supernova στην κόρη των ματιών και..... πρόσεχε μην μάς καταλάβουν!
4 σχόλια:
Εξαιρετικό !!
ΠΟΛΥ μου άρεσε Καζενάκι !!
Μέσα !! (κι έχω και τα μέσα !! χαχαχα)
"Τι κάνεις εδώ;" τη ρώτησε.
"Σε περίμενα", απάντησε εκείνη.
Εκείνος πρόσεξε ότι, αν και είχαν περάσει πολλά χρόνια, η γυναίκα είχε ακόμα την ίδια εμφάνιση· το πέπλο που της κάλυπτε τα μαλλιά δεν έδειχνε καθόλου τσαλακωμένο από το χρόνο.
Εκείνη του έτεινε ένα γαλάζιο τετράδιο με λευκές σελίδες.
"Γράψε: "Ένας πολεμιστής του φωτός δείχνει προσοχή στα μάτια ενός παιδιού. Γιατί αυτά τα μάτια ξέρουν να βλέπουν τον κόσμο χωρίς πικρία. Όταν επιθυμεί να μάθει αν αυτός που βρίσκεται στο πλευρό του είναι άξιος εμπιστοσύνης, προσπαθεί να δει τον τρόπο με τον οποίο θα τον κοίταζε ένα παιδί"".
"Τι είναι ένας πολεμιστής του φωτός;"
"Πιστεύω πως εσύ ξέρεις", απάντησε εκείνη χαμογελώντας. "Αυτός που είναι ικανός να κατανοήσει το θαύμα της ζωής, να παλέψει μέχρις εσχάτων για κάτι που πιστεύει· και τότε ακούει τις καμπάνες που η θάλασσα κάνει ν' αντηχήσουν στο κρεβάτι του".
Δεν είχε θεωρήσει ποτέ τον εαυτό του πολεμιστή του φωτός. Η γυναίκα έδειξε να μαντεύει τη σκέψη του.
"Όλοι είναι ικανοί γι' αυτό. Και κανείς δε θεωρεί ότι είναι πολεμιστής του φωτός, αν και τελικά είναι".
Εκείνος κοίταξε τις σελίδες του τετραδίου. Η γυναίκα χαμογέλασε ξανά.
"Γράψε", είπε στο τέλος εκείνη.
Καζενάκι,
Όσο μεγαλώνει το συγγενολόι των Τρελών αφινιάζουν οι λογικοί γιατί απειλείται η πραγματικότητά τους.. όμως πάντα το Σύμπαν θα συνωμοτεί υπέρ μας.
Ανώνυμε,
Όλες οι προσωπικές αποστολές στοχεύουν σ εκείνη τη σπίθα που φωτίζει το σκοτάδι, το μυστήριο, το άγνωστο.
Η ανείπωτη προτροπή που προηγείται του "Γράφε" είναι "Ζήσε".
Με βήματα εμπειρίας γράφονται οι αλληγορίες που νικούν χρόνο κι απόσταση.
Αυτός που βίωσε το μυστικό, ναι.. έχει χρέος να το γράψει... να το μοιραστεί... να μυήσει κι άλλους στη σπίθα Φωτός.
Δημοσίευση σχολίου