{Από τα απλά κι όμορφα που κρατούσα στο συρτάρι μου...}
Εγώ ένα παράθυρο λαχτάρησα ν'ανοίξω
να μπει φως, άνεμος και χρώμα
στο κλειδωμένο μου δωμάτιο.
Να κλέψω λίγο άρωμα
και να διώξω τη βαριά μυρωδιά της απραξίας...
Λίγη κίνηση ν'αγναντέψω στο πέλαγος..
Λίγη εντροπία να δανειστώ Ονείρου..
Δεν ξέρω αν ήταν ο Θεός ή η Τύχη που αποφάσισε..
{δεν πιστεύω ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο}
Τι σ'έφερε στ'αλήθεια
εκείνη την ώρα
τόσο λουσμένο φως,
τόσο ντυμένο στο χρώμα των ανέμων,
μπροστά στο παράθυρο
πoυ λαχτάρησα ν'ανoίξω?...
Μικρό παράθυρο με θέα.... Εσένα!
