ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Σιωπηλή
σαν να λείπω απ' το υπαρκτό,
σε απόσταση αναπνοής,
μα ταυτόχρονα ασφαλείας
είδα πώς σμιλεύεις τ' αγάλματα,
πώς ποιείς το μάγμα της σιωπής.
Αόρατη μένω
ανάσα μπαίνω στ' απόκρυφα μαιευτήρια της σκέψης σου
τον κύκλο σου να δω πώς κλείνεις
έχοντας ηγηθεί την επανάσταση της πανσέληνης νύχτας.
Κάρβουνο το σκοτάδι
συλλαβισμένο στο σπίρτο των ματιών σου
περπατημένο αναπάντεχα απ' το μελάνι
μες στο κατευόδιο της ιδέας.
Λέξη λέξη η ζωή μελοποιείται
σε μουσική ρίμα
που ξεκλειδώνει τις αποστάσεις.
Κι εκεί αποκοιμιέμαι...
τόσο αόρατη,
τόσο διάφανη,
τόσο μικρή.
Το πρωί ξυπνώ
με το σώμα χαραγμένο βαθιά,
απολίθωμα ποιήματος,
σαν να κοιμόμουν αιώνες
μέσα στην αρχαία ιστορία σου.
