Το Ποίημα γράφτηκε Αλληγορικά...
με παρομοιώσεις και περιγραφές που προσεγγιστικά αποδίδουν τα Πρωτότυπα..
τα ονόματα ξεχάστηκαν, είπες..
γιατί δε τα συγκρατείς ...
ο Βωμός ήδη καίει τις λέξεις...
μα.....
δε χρειάζονται ονόματα....
όποια κι αν ήταν αυτά..
στο βωμό όλα καίγονται με τον ίδιο τρόπο!..
ή μήπως όχι?....
Μήπως τα Ονόματα δεν είναι τόσο τυχαία επιλεγμένα και όντως χάνεται η Ουσία, όταν όλες τις Γυναίκες τις βαφτίζουμε Αφροδίτη ή Εύα και όλους τους άντρες Οδυσσέα ή Αδάμ?..
Λυπαμαι που δε συγκρατείς ονόματα....
Τα ποιήματα δε συγχωρούν τις παραλείψεις...
αλλιως θα ηχούσε ο στίχος, αν εμπεριείχε τις συλλαβες των Ονοματων που ξεχασες....
αλλιως θα καιγόταν η Αναγκη σου, αν στο βωμό είχες ως προσάναμμα το Όνομα που λησμόνησες......
Ζητώ απεγνωσμένα να δικαιωθούν τα Οσα Ξεχάσαμε στη Ροή του Χρόνου....
Νιωθω το Ποίημα συντάσσεται με το μερος της ευγενικής μου διαμαρτυρίας....
Ακόμη και τα φιλιά, που αφηνω πάντα να σφραγίσουν το λόγο μου, αν ήταν κύματα,
θα ειχαν άλλο ύψος, άλλη ταχύτητα, άλλη απόχρωση, άλλη ορμή
αν τα ονόματα που ξέχασες ήταν
-με Άναρχη Ταξινόμηση μιας ποιητικής εντροπίας-
στη Θεση που θα διάλεγε η Στιγμή της Συγγραφής!...
{αν θυμηθείς εκεινα τα μάτια,
ίσως το βλέμμα,
ακομη και μεσα από την ανάμνηση,
ψιθυρίσει το Όνομα,
εκείνο που σήμερα λείπει
κι αφήνει κενά να δημιουργούν ασυνέχειες...}
