Κάποιες φορές η Σκέψη αθροίζει τα κίνητρα και εκ-ποιεί τις Αιτίες της...
(Θα μπορούσα να το χαρίσω στην Υπεροχη meggie, ως απάντηση στο τι μου αρέσει στο blogging...
και υπογραμμίζω πως ΔΕΝ υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει...
ίσως μικροπράγματα, μα ανάξια ν' αφιερώσω χώρο και χρόνο....
Απολαμβάνω το Συγκερασμό Ιδεών, τη Σύμπραξη και τη Συμπόρευση όσο δε φαντάζεστε!!!
Σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ για την πολύτιμη συντροφιά 10 μήνες τώρα....)
ΒΙΒΛΙΟ "Θηλυκές οι θηλιές του κόσμου", ΑΝΕΜΟΣ Εκδοτική, 2012
Είναι που νόσησε επιτέλους η αποστειρωμένη υγεία μας.
Είχα ασάλευτες πλαστικές σκέψεις στα αυτοφυή μου χέρια.
Όλο άνθιζε το άγγιγμα κι όλο έλειπε το ρίγος από τη μηχανική μου σκέψη.
Μέχρι που το ιδίωμα του άνθους πέρασε σαν μικρόβιο στους πόρους των Ιδεών.
Ρίγησα ολόκληρη
αναρριχήθηκαν οι σκέψεις
ξεχείλισαν τα εβένινα συρτάρια ταξινόμησης.
Ένας κήπος σαρκοβόρος το δωμάτιο
έτρωγε το σώμα μου και γιγάντωνε τα κλαδιά του.
Συναντηθήκαμε στο ορειβατικό σκαρφάλωμα προς το ιδανικό μας.
Τι υπέροχη συγκυρία!.
Εκεί οφείλουν ν' αγαπιούνται οι σκέψεις.
στην ανατολή και στη δύση ενός εύθραυστου ήλιου, που ξέφυγε από τις επιστημονικές αναλύσεις και χώθηκε ερωτευμένος μέσα στα ποιήματα.
Κλείσε τις λέξεις
μην μας κλέψουν τον ήλιο, οι μηχανές του λόγου.
Εμείς γεννηθήκαμε αλήτες... επαναστάτες,
ακόμη κι αν κάπου στα μισά το είχαμε ξεχάσει στην απόπειρα προσαρμογής στον ευπρεπισμό που ήθελαν να μας επιβάλλουν.
Τώρα ξυπόλητοι οργώνουμε το σύμπαν.
Εμείς κι οι σκέψεις μας.
Σύνολα επί Συνόλων.
Σ'έναν παραξενο συγκερασμό δοσμένοι.
Οι ομάδες μας σύνολα υποσυνόλων μιας γενικής θεωρίας μισοσβησμένης από τον πίνακα, όπου το χέρι αποτύπωσε το προσχέδιο της δράσης μας.
Χάθηκα μέσα σε κύκλους αποφάσεων και σε πρωτοβουλίες των πολλών.
Άφησα αιφνιδιαστικά το χέρι που με κρατούσε
και υπαγόρευε λόγια δανεικά
να ψελλίσουν οι διεκδικήσεις μου.
Γιγάντωσα το ύψος μου,
πάνω από το θεόρατο κύμα της επιβολής της εξουσίας.
Έγινα περιφέρεια ελαστική, που χωρά να περιφράξει των παιδιών μας τα όνειρα.
Πονάω καθώς μεγαλώνουν τα όνειρά τους.
Τεντώνομαι επικίνδυνα για να τα προστατέψω
και δίπλα μου ούτε ένα χέρι προέκτασης,
μέχρι που εμφανίστηκες Εσύ.
Ποίημα στο Ποίημα επάνω
και πιάστηκα από τον τελευταίο στίχο.
Έδεσα τον πρώτο, τον δικό μου
και μεγάλωσε πληθωρικά η περίμετρος προστασίας των βρεφικών ονείρων της ζωής.
