Δεν υπήρχα ποτέ
στο σημείο όπου όλα αρχίζουν.
Πάντα λές έφτανα κάπου στη μέση
των πραγμάτων.
Έχανα τον πρόλογο
και με σκορπίσματα ψιθύρων
αγωνιούσα να μαντέψω
όσα προηγήθηκαν.
Στην Οδό Περιπέτειας
όλοι οι Ήρωες είχαν Ρόλο.
Δεν περίσσευε κουστούμι Ζωής
για τους αργοπορημένους.
Δύο επιλογές:
αμήχανη να συναθροιστώ με το κοινό
ή να επινοήσω Ρόλο ουτοπίας
και να πείσω
πως μ’ ένα πείσμα βιώνεται η Ζωή.
στο σημείο όπου όλα αρχίζουν.
Πάντα λές έφτανα κάπου στη μέση
των πραγμάτων.
Έχανα τον πρόλογο
και με σκορπίσματα ψιθύρων
αγωνιούσα να μαντέψω
όσα προηγήθηκαν.
Στην Οδό Περιπέτειας
όλοι οι Ήρωες είχαν Ρόλο.
Δεν περίσσευε κουστούμι Ζωής
για τους αργοπορημένους.
Δύο επιλογές:
αμήχανη να συναθροιστώ με το κοινό
ή να επινοήσω Ρόλο ουτοπίας
και να πείσω
πως μ’ ένα πείσμα βιώνεται η Ζωή.
5 σχόλια:
Το κερί τρεμοπαίζει
Ο ιβίσκος ανασκιρτά
Κι εγώ επιμένω να κερδίσω
Το στοίχημα του χρόνου
Που με καταδιώκει
Αψηλάφητα τα βήματα μου
Χάνουν την παρτίδα
φιλί Κάκια μου
Πάντα αργοπορημένες... γιατί η ζωή δεν είναι σαν εμάς. Δεν σταματά να σκεφτεί, να ζυγίσει, να διαλέξει... δεν διστάζει με τόσα "ίσως" και "μη". Δεν προλάβαίνουμε ποτέ την αρχή της. Μόνο συγχρονιζόμαστε σε κάποια μετέπειτα βήματα, όταν ο χρόνος μέσα στη μεγαλοψυχία του μας το επιτρέψει να γίνουμε συνοδοιπόροι.
Κι αυτές τις στιγμές, όσο κι αν κρατάνε, τις λέμε ζωή.
Να συμπορεύεσαι με ότι αγαπάς εύχομαι. Φιλί καλή μου.
Ελένη μου
Ακόμη και για κείνους που πάντα φτάνουν στην Ώρα τους,
στην Απαρχή των Όλων,
πριν τις πρώιμες συζητήσεις των Αποφάσεων,
πριν τη διαπραγμάτευση για τις Υποσχέσεις της Μέρας,
πριν ξεκινήσει το συνέδρειο των Εκπροσώπων της ΖΩΗΣ,
πριν γεννηθεί η Ανάγκη της Συνάντησης,
ακόμη και γι' αυτούς που ποτέ δεν βρέθηκαν στη θέση του διλήμματων των ΔΥΟ επιλογών {να συναθροιστούν με το πλήθος ή να επινοήσουν Ρόλο ουτοπίας},
ακόμη και γι' αυτούς
ΠΑΝΤΑ υπάρχει χρόνος για ... ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ, ΑργοΠορίες, για κατάχρηση του ακαδημαϊκού τετάρτου... για την Τρικυμιώδη Απουσία των πρώτων λεπτών, ωρών, χρόνων,
ωστε να επισφραγιστει η Αγωνία με την Επίσημη Αποφασιστικότητα του Πρωταγωνιστή Υπέρ της ενσαρκωμενης ΟΥΤΟΠΙΑΣ....
"Φτάσε ΟΠΟΥ δεν μπορείς, γιε μου...."
Ποιος μπορεί να ... υπερβεί το Χρόνο?...
Εκείνος που μπαίνει στη σκηνή - εστω και καθυστερημένα - με τον Αέρα του Πρωταγωνιστή...
ruth_less
ΠΑΝΤΑ ξεχνιέμαι........
χαζεύω λεπτομέρειες του προηγούμενου σκηνικού και όλο τρεχω να προλάβω το επόμενο...
ΠΑΝΤΑ ξεχνιέμαι.....
μπροστά σε ένα λουλούδι,
ανάμεσα στις σελίδες,
μέσα σε δύο μάτια,
πίσω στα παρασκήνια του συναισθήματος....
Παντα ξεχνιέμαι.....
και όλο βάζω υπενθυμίσεις στο κινητο:
ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ.............
ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ να ειμαι εκει....
εκει.....
εκει...
μα πανω απ'όλα να ΘΥΜΗΘΩ να ΜΗΝ αργήσω να συναντήσω ΕΜΕΝΑ..... κι ΕΣΕΝΑ....
γιατί ΔΥΟ καθυστερήσεις είναι ανεπανόρθωτες:
στο καφενεδάκι της Ζωής
και
στην Πρεμιέρα του Έρωτα...
Εκεί, τα όσα προηγήθηκαν ΠΟΤΕ δε χωρούν στις περιγραφες ή στις Υποψίες.....
"Μ' ένα πείσμα βιώνεται η ζωή.." Υπάρχουν πολλοί αργοπορημένοι. Μέσα σε αυτούς κι εγώ. Συμπορεύομαι και συνταξιδεύω έστω και νοερά μαζί σου. Καπου στη μέση θα σε περιμένω κι εγώ. Καληνύχτα.
Δημοσίευση σχολίου