ΔΕΝ πιστεύω στις Παγκόσμιες ΗΜΕΡΕΣ...
Μισώ τις Παγκόσμιες ημέρες
του τυποποιημένου Ημερολογίου Υπενθυμίσεων...
Σιχαίνομαι να πρέπει σήμερα
να αγκαλιάσω, να χαϊδέψω, να φιλήσω, να μιλήσω, να χαμογελάσω, να θυμηθώ το
ΠΑΙΔΙ...
ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ τον Εαυτό μου όταν θέλω καμπανάκια για να
ΠΡΑΞΩ ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ....
ΜΗ χτυπάς την πόρτα μου για να συμμετάσχω στον Έρανο
Υπέρ του ΠΑΙΔΙΟΥ..... ΔΕΝ είναι ιδρυματοΠοιημένο το ΠΑΙΔΙ... ΔΕ θέλει Έρανο,
του οποίου τα έσοδα θα είναι μέλι στο δάχτυλο που γλείφει ο κάθε
τυχοδιώκτης που εμπλέκεται με ΧΡΗΜΑ....
ΔΕΝ θέλω να μου μιλάς ΣΗΜΕΡΑ για το ΠΑΙΔΙ...
ΘΕΛΩ κάθε μέρα να ΠΡΑΤΤΕΙΣ για το ΠΑΙΔΙ......
Είμαι η Μητέρα του Παιδιού... Πήρα το Παιδί μου
Αγκαλιά...
Νανουριστήκαμε σε ένα Παραμύθι Ζωής, όπως το Ονειρεύονται
οι ΑΛΗΘΕΙΕΣ, οι ΑΞΙΕΣ, τα ΙΔΑΝΙΚΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ....
ΜΗΝ μας Ξυπνήσεις αν δεν έχεις ΚΑΛΑ νέα να μας ΠΕΙΣ.....
και ειδικά πως το ΠΑΙΔΙ ΓιορτάΖΕΙ ΖΩΗ κάθε ΜΕΡΑ!.......
6 σχόλια:
πολύ ωραία τα γράφεις Κάκια μου... εύγε!
Οι Πράξεις μας, Υπέροχε Αντώνη, οφείλουν να είναι
πιο Όμορφες, πιο Ουσιώδεις, πιο Αποτελεσματικές από τα Λόγια μας.....
Σε φιλώ.... με το Παιδί μέσα μου να ΟυρλιάΖΕΙ Θεό.....
Τρυφερά όσο κι επώδυνα λόγια, αληθινά, όσο η μητρότητα!
Τραγικά όσο η παγκόσμια πραγματικότητα -ως προς την αντιμετώπιση των εναπομεινάντων αγαθών ψυχών.
Έντονα και δυνατά ακούγεσαι!
Φιλί, μητέρα!
Ότι διαβάζω εδώ με αγγίζει και με βρίσκει σύμφωνη. Καληνύχτα Υπέροχη ποιήτρια.
Μαρία
ΟρκίΖομαι
δε θα είμαι πλέον το Καλό Κοριτσάκι,
όπως το θέλει ο Γονιός για να παινεύεται,
όπως ο Δάσκαλος το ενθαρρύνει για την υπακοή του,
όπως η Εκκλησία του μαθαίνει να αντέχει την επι Γης Κόλαση για να εμπειρωθεί τον Επουράνιο Παράδεισο,
όπως το Κράτος το μυεί στην αυτοΘυσία.....
...και ΔΕ θα είμαι ΜΟΝΗ μου,
εκπαιδεύω Σύμμαχό μου και το ΠΑΙΔΙ,
αδράχνοντας Κάθε Ευκαιρία
απογύμνωσης των Προθέσεων των στοχευμένων {και στιγμιαίων μες στη ΡΟΗ της καθημερινότητας} Κινήσεων ΥΠΕΡ τάχαμου του Ανθρώπου.....
ΔΕΝ γίνεται να ψηφίΖΕΙΣ εξαθλίωση του Παιδιού
και μετά να καλείς τον μέσο πολίτη να Γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα Υπέρ του Παιδιού...
Πόση Υποκρισία σε συσκευασία ΔΩΡΟΥ πια?........
marie
μαζί με τον Καιρό
Αγριεύω κι Εγώ...
Φέτος τα Χριστούγεννα
ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑνθρωπούΓεννα στον μαχαλά των Ζητιάνων....
Τόσα Χρόνια
-από παιδί-
ζητιανεύω το πρόσημο +
για να λύσω τις εξισώσεις Υπέρ της Ευτυχίας....
ΤΩΡΑ που μεγαλώνω
και εντοπίΖω τα στημένα παιχνίδια που μας θέλουν αποσπασματικά Δοτικούς,
αποσπασματικά Λεύτερους, αποσπασματικά Υγιείς,
αποσπασματικά Ομιλούντες....
ΤΩΡΑ αποφάσισα να βγω από το Παιχνίδι
και να ρίξω μόνη μου τα Ζάρια στο πεζοδρόμιο,
όπου οι Ποιητές μας ποντάρουν τις Ιδέες τους και δύνανται να αλλάξουν τον Κόσμο.....
Δημοσίευση σχολίου