Την εικόνα δανείστηκα από εδώ:
http://creepypasta.wikia.com/wiki/Hole?file=Dark_room_2_by_stefanie_d_f-d3j1e1f.jpg
με τα γόνατα αγκαλιά
σαν γιγάντια Αλίκη
που παραμύθια ξεγεννά
κάθομαι ουρλιάζω
με σιγαστήρα στη φωνή
ενόρκους να διχάζω
μ' αθώα ενοχή.
Ο μυθιστοριογράφος
συντάσσει πρακτικά
καθώς ο αγιογράφος
μου χαράζει φυλαχτά
μ' ονόματα αθώων
που δικάστηκαν ισόβια
και μορφές ψυχών
που φτερούγισαν νυχτόβια.
Με βάζουν κι υπογράφω
την απόγνωσή μου
παράφορα υπάρχω
μες στη φυλακή μου
κι ο μικρός μου ο μύθος
αυτή η αποθήκη
δεν είναι καν στίχος
παρά μία καταδίκη..
δε θ' ανακοινωθεί
στο συνήγορό μου
που έχει ταυτιστεί
με τον εαυτό μου.
Όλοι πληρωμένοι
να κάνουν αυτό που πρέπει
κι εγώ δασκαλεμένη
να κλαίω στον καθρέφτη
να με ικετεύω
να μην αυτοκτονήσω
χρόνο να ξεκλέβω
πριν λιποτακτήσω.
Σκάβουν οι αρουραίοι
κάτω απ' το σανίδι
εταίροι ευρωπαίοι
στήνουν το παιχνίδι.
Όλοι μου οι σύμμαχοι
όρνια που πεινάνε
σκύψαν στη ζωή μου
και αιμοδιψάνε
κόβω το κορμάκι μου
και τους το μοιράζω
κι ύστερα μονάχη μου
κάθομαι ουρλιάζω
κι όλο μέσα βαθαίνουνε
οι αντίλαλοί μου
και πάντα πληθαίνουνε
οι κατήγοροί μου.
Φόνος στο φόνο
αρχαία μου δίκη
ήθελα μόνο
αυτή η Αλίκη
του μελλοθάνατου εαυτού μου
η ερωμένη
να 'ναι στον επίλογο
αθωωμένη.
6 σχόλια:
reflection, καρδιά μου.. με τα ωραία σου!!!
ελπίζω νάσαι καλά, να αντανακλάς... ομορφιές!!
Μμμμιιααααμμμμμ.........
Λαμπρινή,
όσο κι αν με πολεμάω, οι ενεργειακές πηγές μου είναι μάλλον... ανεξάντλητες - όπως η ευλογημένη Φύση, κομμάτι της οποίας είμαστε όλοι μας..
:)
Μόσχο,
Αυτή είναι η ιαχή της πείνας.
Οι πιο πεινασμένοι της Γης είναι οι κανίβαλοι καρχαρίες που δε χορταίνουν τις κοιλιές τους ακόμη κι όταν ανοίγουν το πελώριο στόμα τους και καταβροχθίζουν κοπάδια λαουτσίκου, όποιας εθνικότητας, θρησκείας, μόρφωσης..
Τις τρέμω τις πείνες των χορτάτων..
Παπάδες με πελώριες κοιλιές..
Πολιτικοί με πελώρια στομάχια..
Κανίβαλοι όλοι με επίσημο γεύμα τους μόνιμα τον άνθρωπο..
Αυτόν τον καιρό -όπως πολλοί από μας - προβληματίζομαι πάνω στις πιθανές διεξόδους, ώστε να γλιτώσουμε το ...φάγωμα..
Και τη στιγμή που η μικρούτσική μου αισιοδοξία ζωγράφιζε ένα παιδικό φως είδα το "Αλάτι της Γης", την ταινία ντοκιμαντέρ για τη ζωή του φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγκάδο.
Τη συνιστώ.
Κάνει αναφορά στις πείνες των αχόρταγων της γης, με ωμές απεικονίσεις της ιστορίας του ανθρώπου, όπως αυτή γράφεται με επίσημο χορηγό το κέρδος των ισχυρών..
Το Αλάτι της Γης - Σεμπαστιάο Σαλγκάδο
Μεσυγκίνησε αυτή η εικόνα του κορμιού που κόβεται μπουκιές και μοιράζεται για να ζήσει ο κόσμος!
Χρέος του ποιητή και των ανθρώπων! Μα πιότερο του ποιητή να θυσιαστεί, να τον γευτούν όλοι προκειμένου να ξυπνήσουν από τον λήθαργο! !! 🌷🌷🌷❤
Ελένη μου,
χρέος του Καθε Ανθρώπου να ξυπνήσει τον Ποιητή και τον Αντιρρησία μέσα του...
Ακόμη κι όταν οι Τρελοί που θα συσπειρωθούν ειναι λίγοι, οφείλει να αφήσει το στίγμα του για τις επόμενες γενιές....
Επίσης, αν δώσεις στον εχθρό να χορτάσει με Κομμάτια της Αλήθειας σου, τότε το αίμα του αφομοιώνει τα Δικά σου Θρεπτικά Συστατικά και χωρίς προειδοποίηση τον παίρνεις με το μέρος σου........
Δημοσίευση σχολίου