Τα παυσίπονα ποιήματα απεργούν
μπρος στον πόνο του ανθρώπου
σαν διέκριναν
το μαζοχισμό του γεγονότος
να μπορείς να γιάνεις
μα να επιμένεις βαριά άρρωστος
στις ουρές της αναμονής
μιας ψευδαίσθησης που υπόσχεται
Ζωή χαρισάμενη
καταναλώνοντας ανυπολόγιστες ποσότητες αντιπερισπασμών.
Από σήμερα θα πονάμε
με την προσδοκία πως
όσο μεγαλώνει ο πόνος
ίσως στραφούμε στο ν ανακαλύψουμε
πως ...δεν υπάρχει.
7 σχόλια:
...................μήπως τελικά όλα στο μυαλό είναι.....????
Frankne
Μερικες φορες καλη ειναι κι η ψευδαισθηση
αν μας βοηθαει να ποναμε λιγωτερο
Ομορφο :)
poly kala εκαναν τα παυσιπονα Κάκια . Μερικές φορές δεν ξέρουμε τι θέλουμε . Φιλιά
Μαρία
Το πιο δύστροπο Παιδί που θέλει εξειδικευμένη Εκπαίδευση είναι ο Νους μας.
Velvet
είτε πονάμε λιγότερο,είτε περισσότερο αυτό που οφείλουμε να κατανοήσουμε είναι πως τον Πόνο τον γεννά ο Νους. Ο Πόνος δεν υφίσταται. Απορρέει από τις ερμηνείες που επιχειρεί ο Νους στα γεγονότα. Ακόμη και η πλειοψηφία των σωματικών πόνων είναι απόρροια ψυχοσωματικών δυσλειτουργιών που επιτρέπουν στο Νου να δημιουργεί φοβίες και πιέσεις.
Οπότε ίσως αν γιγαντώσουμε το σύμπτωμα και δεν το κατευνάσουμε,ξεπερνώντας το όριο αντοχής μας, κατορθώσουμε να αντιληφθούμε πως η αρχική Αιτία της Οδύνης μας είμαστε Εμείς οι ίδιοι και ο τρόπος που αλληλεπιδρούμε με τα Πράγματα.
Δημήτρη
Δεν είναι απλά πως δεν ξέρουμε τί θέλουμε.
Θα έλεγα πως είναι το ότι ελάχιστα ο καθένας παρατηρεί, επεξεργάζεται και ερμηνεύει την ουσία των Πραγμάτων.
Είναι πιο εύκολο να παραπονιέται κάποιος προσποιούμενος, ασυνείδητα ίσως, τον άρρωστο παρά ν αποφασίσει να αλλάξει στάση ζωής.
Ήρωας της Προσωπικής του Ιστορίας όποιος το τολμά.
Δημοσίευση σχολίου