κλαδί

Να ‘ρθει μια μέρα που ένα παιδί
Θα κόψει απ’ το δέντρο ένα κλαδί
Όχι για δόρυ, ούτε για ξίφος
Δε θα ‘χει του πολεμιστή το ύφος
Θα το φυτέψει στην καρδιά του
Ν’ ανθίσει αγάπη στη γενιά του
 
Θα ‘ναι τα χέρια του άδεια από όπλα
Και του μυαλού του η διόπτρα
Θα κάνει εστίαση στη δημιουργία
Θα καλλιεργεί, θα χτίζει με συνεργασία.
 
Δε θα ‘χει μνήμες καταστροφής
Ούτε εικόνες καμένης γης
Ούτε παιδιών δολοφονημένων
Και μανάδων ορφανεμένων.
Δε θα ‘χει πόλεις νεκροταφεία
Με νεκρική σιγή στα παιδικά ηχεία
Δε θα παίζει παιχνίδια κυριαρχίας
Ούτε θα γνωρίσει τη μανία της ιδιοκτησίας
Θα μοιράζεται κήπους, γη κι εαυτό
Θα συμπορεύεται για το κοινό καλό
 
Κι αν εμφανιστεί απ’ τα ξένα ένας εχθρός
Άοπλο το παιδί θα σταθεί στο φως
Κι αυτή τη φορά η ανθρώπινη Ιστορία
Θα καταγράψει άλλη πορεία.
Το παιδί θα διδάξει ζωή και ειρήνη
Και θα τιθασεύσει του πολέμου τα σμήνη
Θα αφοπλίσει τον εχθρό του ανθρώπου
Που δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον εαυτό του.