εκείνο το κάτι, το μαγικό

Κάτι χορεύει και κάτι μαγεύει
μια μελωδία κρυφής μουσικής

σκάβω το χώμα και τα ερέβη

και αναβλύζει έπος φυγής.

Κάτι θροϊζει και κάτι μ' αγγίζει

γίνομαι φύλλο σε σάρκας κορμί

σκύβω μυρίζω το άνθος που ανθίζει

μέσα μου η φύση και όλη η γη.

Βγαίνω απ' τον κύκλο, 

βγαίνω απ' τη μέρα

γίνομαι θραύσμα βγάζω φτερά

και ψιθυρίζω στον γήινο αέρα

σε μία διάλεκτο γεμάτη νερά.

Ρέω, κυλάω, επιπλέω, βουτάω

μπαίνω στον κύκλο του νερού

δεν επιστρέφω εκεί που πονάω

αρχαία η ρίζα μου άλλου καιρού.

Σας παραδίδω τα κλειδιά

και επιλέγω άλλη τροχιά

σβήνω το ίχνος μου μπαίνω στο δάσος

και διορθώνω το αιώνιο λάθος.

Γυμνές πατούσες λυμένα μαλλιά

βγαίνουν απ' το στήθος μου σμήνη πουλιά

στην κοιλιά μου ζεσταίνω βρέφος μωρό

με φωτιά το ταΐζω, βροχή και βυθό.

Είναι ο απόγονος της αρχαίας Ιστορίας

και ο συνεχιστής αυτής της μαγείας.

Δεν θα τον ανταμώσουν τα αιχμηρά σου όπλα

ούτε θα τον δελεάσεις με τα φτηνά σου κόλπα.

Δεν εσταυρώνεται κι ούτε πεθαίνει

μπροστά σου στέκεται παιδί που σωπαίνει

κι ας έχεις μάτια κι αυτιά κλεισμένα

το τραγούδι του θα φτάσει και σε σένα.