Εναλλακτική Προτροπή Απεργίας

Τα ΘΕΛΩ  μου είναι που με τραβούν απ' το μανίκι

να βγω στο δρόμο,

σαν κακομαθημένα παιδιά

που δεν κατανοούν τα ΠΡΕΠΕΙ των κυβερνήσεων

και διεκδικούν το χώρο τους στη Ζωή μου

οδηγώντας με να διεκδικήσω μία πληθωρική Ζωή

που δε χωρά στα κακοπληρωμένα ωράρια εργασίας και

στις εξαθλιωμένες μικρές ώρες ανάπαυσης.

Τα ΘΕΛΩ μου είναι κακομαθημένα παιδιά 

και δεν υπακούν διαταγές αυθαίρετης συμμόρφωσης, τάξης κι ασφάλειας.

Τα ΘΕΛΩ μου θέλουν Χώρο.

Όπως κι Εγώ θέλω Ουρανό.

Γι' αυτό και βγαίνω στο δρόμο.

Για να μπορώ να κυκλοφορώ ανάμεσα στο θνητό και στο άφθαρτο

με απόθεμα φαντασίας 

που μπορεί να διακρίνει τη  μαγική λεπτομέρεια και το θαύμα του κόσμου.

Θέλω να διατηρήσω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα την παιδική μου ματιά

που πάντα εκπλήσσεται μπροστά στο καθετί 

και για να συμβεί αυτό

Χ Ρ Ε Ι Α Ζ Ο Μ Α Ι 

>>αξιοπρεπή, μόνιμη δηλαδή και σταθερή 8ωρη εργασία 

(1894 Σταύρος Καλλέργης. 

Εκφώνησε στη βουλή τα αιτήματα των εργαζομένων προς την Κυβέρνηση. 

Συλλήφθηκε και φυλακίστηκε. 

Ανάμεσα στα αιτήματα

ήταν το αίτημα της 8ωρης εργασίας 

και το αίτημα η Κυριακή να είναι αργία.)

>>επαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

>>αξιοπρεπή σύνταξη για όταν θα μαι γιαγιούλα, 

γιατί ο Σεβασμός προς την τρίτη ηλικία είναι πολλά παραπάνω 

από το να σηκώνεστε στο λεωφορείο να καθίσει ένας ηλικιωμένος.

>>μείωση φόρων, ώστε να ΑΥΞΗΘΕΙ η πιθανότητα να κάνω κάποιο ταξιδάκι 

σ' Αυτόν τον Ευλογημένο Τόπο που λέγεται Ελλάδα,

να δω,  να μυρίσω, να αγγίξω,  να δοκιμάσω τις Ομορφιές του..

Κι αν σου μοιάζει ρημαγμένο τοπίο τούτη η χώρα, 

το ανθάκι που έσκασε μύτη στο ξεραμένο γλαστράκι

έχει την απάντηση για την Ανατροπή.

Απεργία λοιπόν ΓΙΑΤΙ:

ΘΕΛΩ να μπορώ να μιλώ με παιδικά ποιήματα

όταν όλες οι ενήλικες εκφράσεις μου έχουν αυτοκτονήσει

μέσα στις φυλακές της κάθε νομοθεσίας.

ΘΕΛΩ να παίρνω τους δρόμους

μετά τη δουλειά

και να μη με βαραίνει η απλήρωτη δόση του δανείου,

του λογαριασμού της ΔΕΗ,

του φροντιστηρίου του παιδιού μου.

 ΘΕΛΩ να αγγίζω ουρανό

και να μάθω και στο παιδί μου να πετάει

όχι να τσαλακώνει τα όνειρά του

γιατί η χώρα αυτή καταδικάζει το  μέλλον και τα παιδιά της.

ΘΕΛΩ να μπορώ να χορογραφώ την Ψυχή μου 

στα επίπεδα ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο.

ΘΕΛΩ να μπορώ να χορεύω

μέσα μου κι έξω μου

και να έχω τη διάθεση να χάνομαι στο ελάχιστο

μετασχηματίζοντάς το σε μέγιστο.

Κι επειδή ο Θάνατος απέχει μία διάβαση πεζών από τη Ζωή

ΘΕΛΩ να μπορώ να χαίρομαι Παράδεισο όσο είμαι Ζωντανή επί Γης.

Για την μετα θάνατο ζωή - αν υπάρχει- θα διαπραγματευτώ Συμβάσεις Εργασίας με το Θεό,

όταν έρθει η ώρα.....

ΤΩΡΑ διεκδικώ Παράδεισο 

εδώ...

επί Γης

και πιο συγκεκριμένα

στην Ελλάδα

6 και 7 Μαΐου 2016

πριν ψηφιστεί το νέο ασφαλιστικό και φορολογικό νομοσχέδιο

που ευελπιστεί να ενισχύσει τα μέτρα ασφαλείας των Αόρατων Φυλακών μας.

Γιατί η Γη, ο Ήλιος, ο Ουρανός και η Ζωή 

ΔΕΝ πωλούνται

και ούτε χωράνε σε υπογεγραμμένες συμβάσεις 

παραχώρησης δικαιωμάτων σε .... ΤΡΙΤΟΥΣ.