Μαθηματικά Α' Γυμνασίου. Ενότητα: Κύκλος

Σύνδεση με τα προηγούμενα: Δόθηκε ο ορισμός του κύκλου. Ορίστηκε η ακτίνα, η διάμετρος, η χορδή, το τόξο, οι ίσιοι κύκλοι, τα απαραίτητα για να σχεδιάσουμε έναν κύκλο, η ισότητα των κύκλων.

Στο σημερινό μάθημα προηγήθηκε ανακοίνωση για τη συλλογή τροφίμων για την εκπαιδευτική εκδρομή που διοργανώνει το σχολείο μας στο Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο. Η υπενθύμιση συνοδεύτηκε από σημειώσεις στον πίνακα για να ενεργοποιήσουμε με οπτικοακουστικά ερεθίσματα τη μνήμη. Στα προς συλλογή είδη αναφέρθηκαν και οι συσκευασμένοι χυμοί, τους οποίους σβήσαμε μετά από σύντομη συζήτηση γιατί  καταλήξαμε πως περιέχουν συντηρητικά, ζάχαρη και τελικά δεν είναι τόσο χυμοί όσο ο φυσικός χυμός. Αναπόφευκτα αμπάριζα πήραν στη συζήτηση τα συντηρητικά, τα ενισχυτικά γεύσης, οι χρωστικές και αναφέρθηκε εν συντομία η αξία της σωστής επιλογής των τροφών που θα καταλήξουν στο σώμα μας. Οι άξονες των διατροφικών μας συνηθειών –πάλι αναπόφευκτα- προεκτάθηκαν από το φαγητό που προορίζεται για το σώμα μας σε αυτό που θρέφει το μυαλό  και σε αυτό που θρέφει την ψυχή μας.

Φυσικά τονίσαμε πως χρειάζεται να κάνουμε αυστηρή επιλογή στις «τροφές» με τις οποίες ταΐζουμε το μυαλό μας. Στο σημείο αυτό  αναφέραμε την εξής σύντομη ιστοριούλα:

Ο Δάσκαλος του ΖΕΝ δέχθηκε τον επισκέπτη που ήρθε να τον δει από μακριά. Ο επισκέπτης ήταν καθηγητής Πανεπιστημίου και σε όλη τη διαδρομή του περιπάτου τους ανάμεσα στις κερασιές ο καθηγητής Πανεπιστημίου επιδείκνυε αδιάκοπα τις γνώσεις του. Μετά από ώρα υπομονής ο Δάσκαλος σταμάτησε το περπάτημα, στράφηκε προς τον επισκέπτη και του είπε: «Πάψε να περπατάς με τα λασπωμένα πόδια σου μέσα στο κεφάλι μου!»

Επιλέγουμε την τροφή  με την οποία θα ταΐσουμε το μυαλό μας!
Και αναρωτηθήκαμε «Ποιος από τους δύο ήταν πραγματικά ευτυχισμένος; Ο Δάσκαλος ή ο καθηγητής Πανεπιστημίου;»
Καταλήξαμε πως άλλη γνώση χρειάζεται η Ευτυχία, άλλη γνώση η Επιτυχία, άλλη γνώση και προσπάθεια το να γίνεις πλούσιος.
Εκεί η συζήτηση στράφηκε στην τροφή που απευθύνεται στην ψυχή μας και τέθηκε το ερώτημα: Με τι ταΐζουμε την ψυχούλα μας, λοιπόν; Είμαστε ευτυχισμένοι μέσα στη μέρα μας, κάθε μέρα;
Και μία πιτσιρίκα πετάχτηκε λέγοντας: «Δεν προλαβαίνουμε έχουμε πολύ διάβασμα και πολλές δραστηριότητες.»
Δεν προλαβαίνουμε να νιώσουμε ευτυχισμένοι μέσα στη μέρα μας!
Απίστευτο!
Ένα πιτσιρικάκι 12 χρονών τρέχει τόσο που δεν προλαβαίνει!
Αναπόφευκτα πάλι (συμβαίνει μονάχα όταν δε γίνεται αλλιώς – Μέγας Σαχτούρης) αναφέρθηκα στο 2009, όπου είχα αναλάβει 2 τμήματα ενηλίκων για εκπαίδευση στη χρήση Νέων Τεχνολογιών και 2 τμήματα μαθητών δημοτικού, μέσα από ανάλογα προγράμματα, συν το Γυμνάσιο με τις απαιτήσεις του, συν το σπίτι. Και ενώ κάποια στιγμή ένιωσα να πιέζομαι υπερβολικά πίστευα πως δεν μπορούσα να σταματήσω τίποτε απ’ όσα είχα αναλάβει. Σε 4 μήνες από εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένα γρομπαλάκι στο λαιμό μου. Μετά άλλο ένα, και ένα ακόμη. Πήγα στο γιατρό. Κατεπείγουσα μαγνητική. Καρκίνος στους λεμφαδένες.  Νόσος του Hodgkin. Τυχερή μέσα στην ατυχία μου: 99% ιάσιμη. Μόλις έμαθα τα νέα, ξαπλωμένη, λευκή σαν το πανί στον 6ο όροφο του Θεαγενείου Αντικαρκινικού Νοσοκομείου, μέσα σε μισή ωρίτσα αποδεσμεύτηκα από όλα: τα τμήματα των ενηλίκων, του δημοτικού, του Γυμνασίου, από όλα. Όλα συνέχισαν και χωρίς εμένα. Που τελικά μάλλον δεν τους ήμουν τόσο απαραίτητη. Τελικά τι είναι το απαραίτητο στη Ζωή;
Το να είσαι και να εξακολουθήσεις να είσαι ΕΔΩ. Υγιής, Πλήρης και Ευτυχισμένος.

Φέτος ήρθε από μία αγαπημένη φίλη και συνεργάτιδα  μία πρόταση για προγράμματα ΚΣΕ. Είπα ευγενικά «Ευχαριστώ, δε θα συμμετάσχω.»
Η Ζωή δε θέλει υπερφορτωμένα προγράμματα. Θέλει να έχουμε χρόνο να απολαμβάνουμε τις στιγμές σαν παιδιά.
Η επόμενη ερώτηση, πάλι αβίαστη κι αναπόφευκτη, προς τα παιδιά:
Παρατηρείτε τους  γονείς σας μέσα στο σπίτι;
Είναι ευτυχισμένοι;
Έχουν χρόνο να απολαύσουν τις στιγμές …σαν παιδιά;
Με τι ασχολούνται οι γονείς σας;

Ένας μαθητής πετάχτηκε: «Η μαμά μου ασχολείται με τα πιάτα.»
Η Μαμά γίνεται καθόλου παιδί; Ασχολείται με κάτι που την ενθουσιάζει, της δημιουργεί ανάταση, την ανανεώνει;
Η σιωπή απάντησε Όχι.
Συζητήσαμε πόσο μα πόσο σπουδαίο είναι οι γονείς να γίνονται πού και πού παιδιά. Να παίζουν κυνηγητό  και παλέματα με τα παιδιά τους, να γαργαλιούνται, να ξεκαρδίζονται στα γέλια. Και μετά ήρθε η ώρα για εργασία στο σπίτι:
Πρόβλημα….ε όχι, το ονομάσαμε Πρόκληση:

«Να βρω τρόπους να κάνω τους γονείς μου να νιώσουν παιδιά.»

Και λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι ένας μαθητής πετάχτηκε:
«Κυρία, τι σχέση έχουν όλα αυτά  με τον κύκλο;»
Και η κυρία απάντησε:
-Ποιος είναι ο ΠΙΟ Σπουδαίος Κύκλος;
….. σκέφτονται όλοι μαζί……. σκέφτονται…….. σκέφτονται……  καμία απάντηση. Συνήθως όταν δεν έχουμε απάντηση παίζουμε κρεμάλα για να βρούμε την απάντηση, μα το κουδούνι επίσπευσε τη διαδικασία:

Ο ΠΙΟ Σπουδαίος Κύκλος είναι ο Κύκλος Εμπιστοσύνης των Ανθρώπων που αγαπιούνται.