That wonderful rose is blooming in here:
https://xenigma.deviantart.com/art/Turn-Your-Tears-to-Roses-V2-182592350
Don't ever dare to cut it for your vase..
Φύτεψα κάγκελα
περιφερειακά μου
μ' αιχμηρές εξοχές
αποτρέποντας την είσοδο
κι έμεινα έξω κι εγώ
από μένα
περιμένοντας τη στιγμή
που θα πετάξει κλαδάκια το σίδερο
και οι ρίζες του
θα τινάξουν στον αέρα
την τσιμεντένια μου σταθερότητα
τρυπώντας το απρόσιτό μου πρόσωπο
με τ' αγκάθια απ'τις τριανταφυλλιές
ψίχουλα να πέφτουν οι σταγόνες
βήμα βήμα
να βρω στην εκπνοή του χρόνου
το μονοπάτι για τα παραμύθια..
6 σχόλια:
ο χρόνος έχει ήδη εκπνεύσει, ο σπόρος περιέχει ήδη το μέλλον
και το μονοπάτι για τα παραμύθια ήταν ανέκαθεν εδώ περιμένοντας
το πρώτο βήμα (το δικό σου, το δικό του, το δικό της, του καθενός).
υγ. την εικόνα με τον φράχτη από τριανταφυλλιές, τη ζήλεψα !
Αυτό το στοίχημα με τα προφανή κι αυτονόητα που πάντα ήταν εδώ και από πάντα τα κυνηγούσε η σκιά ενός στίχου, αυτό το στοίχημα, κάποια στιγμή, θα κερδηθεί.... κι ας μένει μυστήριο αν αξίζει το ...έπαθλο!
Δεν είμαι από εκείνους που διαβάζουν για να κρατήσουν τη σημαία.
Είμαι σίγουρος πως ούτε κι εσύ.
Ωστόσο, μόνο έναν τρόπο γνωρίζω για να λυθεί το μυστήριο
του αν αξίζει το έπαθλο.
Φίλε μου Κώστα
οδοιπορώ πάνω στη ρήση του Σαχτούρη:
"Συμβαίνει μονάχα όταν δε γίνεται αλλιώς".
Η ανάγκη -ίσως- είναι ο μόνος τρόπος.
:))
ποτε δεν σ' άρεσαν οι φυλακες...
ακομη κι αν ήσουν απ έξω
τα φιλια μου
Φίλε μου Ναύτη,
η πιο Μεγάλη Φυλακή είναι η Ελευθερία μας..
Όμως, σ' αυτόν τον κόσμο η Απόλυτη Ελευθερία έχει μόνο έναν φιλοσοφικό ορισμό χωρίς αντίκρισμα στην καθημερινότητα των θαυμάτων.
Έτσι επιλέγω τη Φυλακή μου έχοντας την επίγνωση πως εφόσον την επιλέγω παύει να 'ναι φυλακή, μα ένας περιφραγμένος Παράδεισος που άλλοτε Με εξορίζει κι άλλοτε Με δέχεται έτσι όπως είμαι.... Δύστροπη, Δύσκολη και Διαλεκτικά Αδιάλακτη.
:))
Δημοσίευση σχολίου