Υπόγεια γέφυρα

My picture enjoys the Miracle of Existence in here:

https://letvent.com/2014/01/18/surreal-photos-created-with-food-v/

Αδέσποτοι ας πάμε μια βόλτα

και πεινασμένοι.

Είχα φυτέψει λίγο γνήσιο εαυτό

στη ρίζα μιας λεύκας

πριν πιάσουν οι καταιγίδες

πριν κατολισθήσουν τα χρόνια

πριν διοριστούμε 

στην επιχείρηση ελεγχόμενων εγχειρημάτων.

Θα σκάψουμε βαθιά.

Όχι σαν παιδιά

το απαλό βρεγμένο χώμα.

Όχι σαν εργάτες

υπό την επίβλεψη και πίεση του επόπτη.

Θα σκάψουμε 

έξω από βαρέα κι ανθυγιεινά ωράρια 

τη χειραγωγημένη, άγονη γη

τη στειρωμένη σαν κατοικίδιο,

παρά τη θέλησή της,

με τα παιδικά μας σχέδια

βαλσαμωμένα έμβρυα

μέσα στις σάλπιγγες της άτεκνης Μάνας,

σαν φωνές άφωνου ανθρώπου

αντηχώντας στο μυαλό του

εκατομμύρια σκέψεις Ανθοφορίας

δίχως όμως μία λέξη 

ν' ανθίζει στη γλώσσα του

να αναρριχηθεί ως τον απέναντι

να γεφυρωθούν οι ανάγκες

κι οι αλήθειες.

Θα σκάψουμε το σώμα μας 

ως την Ψυχή.

Εμάς περιμένει η σκαπάνη.

Μη μου δείχνεις τ' άκαμπτα χέρια σου

τα καλομαθημένα

που ξέχασαν να οργώνουν.

Η υπόγεια γέφυρα

ανέγγιχτη κουρνιάζει

σ' αναμονή ανοικοδόμησης

κάτω από τα δωμάτια της Ζωής μας,

απ' τα περιποιημένα σοκάκια

αυτής της πόλη,

κάτω από το ιδρωμένο δέρμα 

των επιστρατευμένων υπερωριών μας.

Αδέσποτοι ας ξεκινήσουμε

και πεινασμένοι.

Όσο μεγαλύτερη η Ανάγκη,

τόσο  μεγαλύτερη κι η Θέληση 

για το Θαύμα.