Σ' ένα μέλλοντα χρόνο επανεκκίνησης
του δομημένου σεναρίου διακρίσεων
οι διανοούμενοι λησμόνησαν
πώς χορεύεται η χαραυγή,
μόνο μνημόνευαν
το ουρλιαχτό του θανάτου
που αντηχούσε στα βράχια της μοναξιάς
με επαναλαμβανόμενες απειλές
κατά της ονειροπόλησης.
Οι μελλοθάνατοι
άρπαξαν τα βραβεία λογοτεχνίας
από τα χέρια της ζωής
ακυρώνοντας τα κριτήρια απονομής
κι αιτήθηκαν ποτέ ξανά μην αποκλίνει
προς τον άνθρωπο ο Θεός,
διαχωρίζοντας με σαφήνεια την διανόηση
απ' τ' Όνειρο.
4 σχόλια:
Ποιο σπουδαια απο τη βραβευση των επιτροπων
ειναι αυτη της καρδιας μας
οταν ο δημιουργος και το εργο του
φωλιαζει μεσα στη καρδια μας
Velvet
αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ..μα αυτοστιγμεί, μόλις ολοκληρώσω την προηγούμενη σκέψη μου, αναρωτιέμαι:
"Γιατί υπάρχουν οι επιτροπές? Ποια ελίτ παλεύουν να διαχωρίσουν από το Σύνολο?"
Εξάλλου οι Μεγάλοι Δημιουργοί δεν χρειάζονται εξωτερικό κίνητρο και εξωτερικές βραβεύσεις για να συνεχίσουν να Δημιουργούν.
Οπότε.. προς τί όλα αυτά?
Οι επιτροπες και τα βραβεια εχουν λογο υπαρξης
σε ενα καθεστως που βραβεύει τους λακεδες της εξουσιας
και σε μια συντεχνία που λιβανιζει τους δικους της
Καμια σχεση με τον Ντυλαν όλα αυτα
Συμφωνώ και επιμένω στη υπέρβαση των κρίσεων ελευθερώνοντας τη Δημιουργία από το άγχος της σύγκρισης.
Οι Δημιουργοί ανά τον κόσμο συγκινούν άλλοτε μιλώντας απλά κι άλλοτε πολύπλοκα. Ποτέ όμως δεν κινούνται στοχευμένα για να εντυπωσιάσουν.
Δημιουργούν αυθόρμητα αποτυπώνοντας την Αλήθεια τους, την οποία μοιράζονται απλόχερα με μάς.
Η Ιστορία έχει επιβραβεύσει με τον τρόπο της τον Κάθε Αληθινό Δημιουργό, είτε πορεύεται στο δρόμο της διανόησης, είτε στο δρόμο του ονείρου, είτε στο ενδιάμεσο.
Δημοσίευση σχολίου